De [pret]echo!!!

Vandaag was het dan eindelijk zover… Niet alleen werd mijn vriendje vandaag 38 jaar, het was dan ook eindelijk Pretecho-tijd!!!

Heb er vannacht zelfs wakker door gelegen?! Zat me natuurlijk weer hartstikke druk te maken en in m’n hoofd te halen dat er dingen zichtbaar zouden zijn die niet helemaal kloppen. En natuurlijk ook dat het geslacht niet te zien zou zijn en we nog steeds moesten wachten op de 20-weken echo (wat zeker weer een hele anderhalve week duurt?!?! (o;). Ook zat ik te verzinnen wat allemaal te doen met de babykamer als ik het geslacht wel zou horen. Voor een jongen dit en dat en voor een meisje zus en zo. Meer dan genoeg hersenspinsels vannacht!

Vanmorgen vroeg ging de wekker om voor m’n mannetje een ontbijtje te maken. Maar ik had het zo druk gehad ’s nachts, dat het opstaan niet van harte ging. Gelukkig uiteindelijk wel gelukt. Ontbijtje op bed gebracht naar vriendlief die ook wat moeite had met wakker worden. Alweer 38 jaar is die ouwe?! Zou je ‘m echt niet geven hoor… Daarna lekker onder de douche eindelijk echt proberen wakker te worden en toen op naar het echobureau!

Bij aankomst mocht ik gelijk op de bank springen en konden we al snel weer met open mond naar onze kleine uk staren. Wat blijft dat toch een wonderlijk gebeuren?! Je weet wel dat daarbinnen iets wonderlijks groeit, maar het zien blijft toch iets heel bijzonders! Gelukkig was het lekker aan het spartelen en druk aan het doen. Althans… dat gelukkig was voor even een opluchting. Al snel was duidelijk dat ‘t zo druk aan het doen was, dat er met geen mogelijkheid te zien was of het nou een jongentje of meisje is. Of de benen werden stijf op elkaar gehouden, of de navelstreng zat er tussen, of ’t lag verkeerd om en was er niet achter te komen?! Toen het eindelijk een beetje rustig lag, lag het natuurlijk helemaal verkeerd om?! Heb daarom zelfs zelf maar wat heen en weer gesprongen om wat beweging er in te krijgen?! Mocht helaas niet baten… Dan maar verder met de rest te ontdekken. Alles zag er verder prima uit, zelfs de maag en blaas waren vol en het handje smaakte blijkbaar erg lekker. En toen ineens… uit het niets…. Werd zomaar prijs gegeven wat het geslacht is?! Overduidelijk en meerdere malen zelfs?! Vertel het alleen niet, omdat we het graag voor onze omgeving een verassing willen houden en er zijn mensen die mijn verhaaltjes hier volgen….

Iets wat nog niet gelukt was, was het gezichtje. Om één of andere reden lijkt de kleine uk wel heel erg op papa en mama en draait het steeds de kop om voor een fotomoment!? Helaas hebben we maar één fotootje was het gezichtje een beetje (vaag) op te zien is… Maar we waren allemaal al zo blij dat we het geslacht eindelijk gezien hadden, dat we de kleine uk dit pleziertje wel gunden.

Niet normaal, het is nu al een druktemakertje, ontzettend eigenwijs en een pestkop?! Dat belooft wat! ;o)

Bij de foto’s staan meer fotootjes.