Groeiecho zkh 37 weken en 2 dagen

Afgelopen donderdagochtend weer een drukke ochtend, die begon om 09:00 uur bij de verloskundige. Gelukkig kon mijn moeder mee, want alleen met Evi ging ik niet redden.
Bloeddruk was goed, gewicht goed (nou ja, al 75 kg..., maar zij vond het prima) en het hartje klopte ook goed. De baby ligt nu echt goed ingedaald en dat voel ik ook wel. 
Qua inschatten van het gewicht met haar handen zei ze enthousiast met haar Duitse accent;' nou , het wordt geen 11 pond hoor, dat verwacht ik niet! Neehee, denk zo tussen de 4400 gram en 4900 gram, veel meer zal vast niet hoor!'. Nou, wat een geruststelling haha! 

Om 09:30 uur gingen we naar het ziekenhuis, 5 minuten verderop. Daar mocht ik eerst bloedprikken voor ijzer en suiker. Ik hou echt niet van prikken, zul je zien dat er 2 prikmiepen zijn en of het goed is dat 'ik even meekijk en zij prikt, want ze moet het nog leren'. Uhh..right. Doe je ding, ik kijk wel weg. Om 10:00 uur zaten we in de wachtkamer voor de echo, super druk en 20 minuten te vroeg omdat ik een afspraak had om 10:20 uur. Maar goed, kon ook niet in de tussentijd even naar huis. Dus maar wachten. En wachten. En nog meer. Uiteindelijk, was ik om 11:15 uur (!!) aan de beurt. Grrr!! Belachelijk, zat me echt op te vreten. Dan heb je Evi er ook nog eens bij die de speelhoek met wat stukjes duplo en Suskes en Wiskes wel gezien heeft. 
De echo sloeg nergens op, ik dacht dat ik bij de gynacoloog een echo zou hebben, maar bleek een verloskundige te zijn. Begreep niet helemaal wat zij kon toevoegen aan het oordeel van m'n eigen verloskundige, maar goed, whatever. Doe je ding. Dus zij die echo maken. Beentje liep gelijk qua termijn, hoofd liep voor en buik liep zo ver voor dat ze niet eens meer een termijn kreeg. Dus 40 weken plus. Nice. Ze leek helemaal geschrokken terwijl ik dacht, 'tja, niks geks' en de gynacoloog zou de echo volgens haar over moeten doen. Na 10 minuten kwam de gynacoloog een handje geven en vertellen dat hij dit helemaal niet nodig achtte, maar dat ik gewoon terug kon naar de verloskundige. 
Okeee....dan doen we dat maar weer toch? Beneden bij de uitleen gelijk maar even klossen en een ondersteek opgehaald en op naar huis. Evi was er al helemaal klaar mee, om over mezelf niet te spreken. 

Bleghhhhh....

Nu ben ik moe en chagerijnig en moet ik nog heel veel was draaien en strijken. 
Volgende keer weer een vrolijk blogje, oke? 

Ciao!