Nachtje ziekenhuis met dochterlief

Wat nog een paar productieve dagen voor Kerst moesten worden, werden wat anders dan verwacht! Maandag ging E.vi naar het KDV en zouden we saampjes de babykamer gaan verven. Drukke planning met een strak tijdsschema, zodat we begonnen met sausen, dan alle boodschappen en kleine dingen nog in de stad konden halen en op tijd terug zouden zijn voor de volgende ronde verf en daarna Evi ophalen. 

Toen we op de terugweg waren van de stad naar Saus-ronde 2, zag ik op m'n telefoon 4 gemiste oproepen van het KDV. Dat is meestal niet goed! Ik belde meteen terug en kreeg te horen dat E.vi 40,5 graden koorts had, kortademig was en veel hoestte. Dat hoesten doet ze al een aantal maanden, de ene week wat meer dan de andere maar volgens de huisarts iets wat vanzelf over moet gaan. Dan begint het gelijk te ratelen daar bovenin, hoge koorts, kortademig, hoesten...Longonsteking? Heb meteen onderweg de huisarts gebeld en de situatie uitgelegd, we konden meteen langs komen maar wel binnen 20 minuten want dan had de dokter een belangrijke afspraak die niet afgezegd kon worden. 

Bij de huisarts aangekomen met onze doodzieke dochter, heeft hij weer getemperatuurd en naar de longen geluisterd. In de linkerlong van E.vi hoorde hij iets wat niet helemaal goed was en kon duiden op een longonsteking. Hij ging direct telefonisch overleggen met de kinderarts in het ziekenhuis en samen besloten ze dat het wel verstandig was langs te komen. 
Dus, wij op naar het ziekenhuis. Onderweg blijf je maar achterkom kijken naar de achterbank, haar mond open, ogen op half 7 en een snelle ademinghaling. Eng hoor! Aangekomen bleek ze ook een pols van ongeveer 215 te hebben en een zuurstofgehalte van 90-95%. Dit hoort eigenlijk boven de 96% te zijn begrepen we. Ze kreeg een zetpil  en het eerste beetje antibiotica en knapte daar gelukkig snel een beetje van op. Er werd een foto gemaakt en bloed afgenomen. Naar aanleiding van de foto eigenlijk nog geen duidelijkheid, geen grote witte vlek in haar long wat ze wel verwacht hadden, maar een beetje 'blurry' , dus niet helemaal ok. Werd besloten dat het toch verstandiger was dat ze een nachtje zou blijven. Slik! Gelukkig kon er iemand blij blijven, dus is m'n vriend naar huis gegaan om een tas op te halen zodat ik kon blijven. Ze kreeg een infuus, een plakkertje om d'r teen voor het zuurstofgehalte en harstlag en stickers op haar borst. Wat naar om je kleine meid aan al die draden te zien liggen! De nacht zelf was hels, E.vi wilde alleen maar uit bed, vastgehouden worden, was bang voor d'r infuus en trok aan de draden. Om 00:00 uur sliep ze nog niet en kreeg ze weer haar lading antibiotica en zetpil. Uiteindelijk sliep ze om 00:40 uur maar werden we allebei weer wakker gemaakt omdat er een draadje los was geraakt en weer vastgemaakt moest worden. Toen heeft ze daarna nog kleine 2 uur geslapen en om 03:00 uur weer wakker en huilen. Om 05:45 uur kwam de verpleging weer checken waardoor ik wakker werd en Evi gelukkig niet. Ik kon niet meer slapen en om 08:00 uur weer wakker voor de boterham bestelling en daarna antibiotica. Pffff....

Maar goed, de dag was weer aangebroken en m'n vriend kwam weer rond 08:15 uur. Na heel lang wachten, wachten en wachten werd ons eindelijk verteld dat we zelf de keuze hadden om naar huis te gaan of een nachtje te blijven. Haar bloeduitslagen hadden wel bepaalde verhoogde waarden maar er werd niet duidelijk of er een longonsteking was of een virus. Haar zuurstofgehalte was gedurende de nacht goed genoeg gebleken en dan konden we met Kerst gewoon thuis zijn. Wel moesten we uiteraard de kuur afmaken en elke 8 uur zetpil geven. Nou, graag! Dus we zijn rond 12:00 uur naar huis gegaan met z'n drietjes. 

Nu is ze gelukkig weer een stuk opgeknapt en weer vrolijk. Als ze straks wakker is, gaan we haar goed inpakken en op naar opa en oma. 

Iedereen, fijne feestdagen!