Vandaag heb ik weer controle gehad in het ziekenhuis. Bij de VK wel te verstaan.
Aangegeven dat ik me afgelopen weekend niet echt goed heb gevoeld en dus kreeg ik nog even op mijn donder dat ik niet had gebeld:)
Mike had mij het verzoek meegegeven mijn bloeddruk, bloed en urine te laten testen. Hij vertrouwde het niet. Ik persoonlijk voelde me alweer heel wat na, een morgen lekker bijslapen.
Slapen is namelijk een drama. Ik kan met mijn bekken niet linksom en niet rechtsom. Mijn buik is zo groot dat draaien pijn doet en op mijn rug krijg ik geen lucht. Dus ik slaap met 3 kussens in mijn bed. Of nou ja, ik probeer te slapen. Meestal ben ik er rond 4.00 uur wel uit omdat liggen dan echt niet meer gaat.
Tja dat breekt je een keer op. Is mijn theorie.
Helaas bleek er ook wat meer aan de hand. Mijn bloeddruk, wat deze zwangerschap eindelijk een keertje mooi laag was, (onderdruk 70) meende ineens naar de 92 te moeten schieten. Nog niet schokkend, maar in combinatie met de klachten van afgelopen weekend, genoeg om de alarmbellen bij de vk te laten rinkelen. Dus ik werd fijn doorgestuurd naar de verloskamer.
Nu wil ik daar heel graag zijn, maar wel om met een kind in mijn armen weer te vertrekken.
Helaas mocht ik dit keer een uur aan de ctg! Mijn bloed en urine werden gecheckt en opnieuw kreeg ik een uitbrander dat ik niet eerder gebeld had.
Zeker met mijn verleden. (Bij Dena heb ik een weekje hotel ziekenhuis mogen boeken)
Gelukkig was mijn bloed goed, maar in mijn urine zaten wel wat eiwitten. Geen schokkende hoeveelheden, maar voldoende om onder nog strengere controle te mogen komen.
Maandag dus opnieuw aan de CTG, urine en bloedcheck… En vooral niet vergeten: Tas mee, want bij een onderdruk van boven de 100 mag ik weer op “vakantie in het ziekenhuis”
Mijn lichaam vindt het dus niet meer leuk om zwanger te zijn. Ik gaf de VK aan dat de rest van het poppetje de lol er ook wel af had. Helaas had dat niet het gewenste resultaat. Ik mag nog steeds lekker verder broeden. Alleen nu onder strikte controle.

reacties (0)