De tijd vliegt... soms langzaam, soms snel!

24 weken zijn we alweer op weg. De tijd gaat snel en de tijd gaat helemaal niet snel.

Ergens ben ik al wel een beetje klaar met zwanger zijn. Ik wil graag mijn lichaam terug. Geen pijn meer bij het opstaan en lopen. Gewoon rond kunnen lopen zonder bij elke stap na te hoeven denken. Een borreltje kunnen drinken en een lekker stukje rauw vlees.
Ik kijk zelfs uit naar het sporten om ook eindelijk weer eens mijn figuur terug te krijgen van voor mijn eerste zwangerschap…

Aan de andere kant. Ben ik zo blij met deze zwangerschap. Met elk schopje in mijn buik. De voorbereidingen van de nieuwe slaapkamers en het voorstellen over hoe het gaat zijn. Ik ben dankbaar dat het ons een derde keer gegund is. Dankbaar dat ons kleintje het zo goed doet en dat ik zo gelukkig mag zijn om samen met mijn man zo’n fantastisch gezin te stichten.

Het zal mijn laatste zwangerschap zijn. Ik probeer er dus ook extra van te genieten, maar soms…
Het hoort erbij zullen we maar zeggen. Ik ben natuurlijk ook al megagroot geworden en mijn bekken worden steeds pijnlijker. Geen dingen die meewerken aan een ontspannen gevoel.

Kalm aan is al weken het motto en zal het voorlopig ook nog wel blijven.

Mijn laatste werkdag zal 26 april zijn. Dat is 9 weken voor de uitgerekende datum. Zeer verstandig gezien mijn huidige toestand. Helaas weet ik niet of er na mijn verlof nog plaats is voor mij op school. Dat hoop ik net voor mijn verlof te horen. Ik ga me daar nu nog niet druk om maken. Ik werk hard en doe mijn best, meer kan ik niet doen. Ook kan ik de uitkomst zelf niet veranderen dus heeft het in mijn ogen ook niet veel nut om me daar heel druk om te maken.

We zijn druk bezig met de kamer van Mick. Hij zal op zolder gaan slapen. Daar was al een prima kamer (qua grootte) maar het was een groot donker hol.

We hebben er dus een groot dakraam geplaatst om het lekker licht te maken. Ook de wanden hebben een lichte kleur gekregen. Deze week begint het echt schilderwerk. De schotten zullen iets een kleur krijgen, maar de rest blijft lekker wit. Op de achterwand zal ik een grote stoere graffititekening maken. Ik kan niet wachten tot ik daar aan mag beginnen.

Mike heeft voor Mick een nieuw bed gemaakt van steigerhout.

Bij de kringloop hebben we een ouderwetse kast gevonden. Daar hebben we de poten vanaf gezaagd, de rondingen verwijderd en nu wordt hij in dezelfde kleur geschilderd als het bed.

We plaatsten de kast haaks op de muur onder het schuine dak. Achter de kast houden we dan een ruimte over, maar die maken we dicht en daarvoor plaatsen we schappen. Zo gaat er geen ruimte verloren, hebben we toch een kast op de slaapkamer en blijft de grote achterwand vrij voor een mooie schildering.

Ik moet nog op zoek naar een leuke, stoere, betaalbare slaapbank. (Iemand ideeen?) Aangezien we nu dus geen logeerkamer meer hebben lijkt ons een combinatie bank/ bed ideaal om bij om de kamer te zetten.

Ook zoek ik nog een stoere lamp. Ik weet al precies wat ik wil hebben. Nu nog zien dat ik hem kan vinden. Zo niet, dan maak ik hem zelf. Inmiddels ben ik handig genoeg met de naaimachine en misschien is dat ook wel net zo bijzonder.

Voor onze nieuwe uk moeten we nog bedenken wat we gaan doen. In principe is de huidige slaapkamer van Mick een prima jongensbabykamer. Het heeft een jungle thema, een eigen schildering op de deur en vrolijke limegroene gordijnen toch knaagt het bij mij. Ik wil ook voor onze nieuwe knul iets moois maken om te slapen, maar wat? De muren hebben we bij Dena stoeptegel grijs geschilderd. Geen kleur waar veel andere kleuren bij kunnen. Ook een nieuw thema vind ik lastig…… Natuurlijk heb ik nog even de tijd. Ik verzin vast wel iets :)

Qua kleertjes hoef ik in ieder geval niets meer te doen. Ik had natuurlijk al het nodige bewaard van Mick, maar ik heb inmiddels ook alweer het nodige gekregen. Mijn kleine zusje was zwanger van een meisje. We hebben dus even aan ruilhandel gedaan. Ik de kleren van haar zoontje en zij de mooie kleertjes van Dena. Aangezien mijn grote zus ook drie meiden heeft en dus ook van drie meiden kleren over had kreeg mijn jongste zusje helemaal in overvloed. Wat teveel voor haar was heb ik verdeeld aan anderen. Het heeft me een week gekost om alles uit te zoeken, maar de zolder is dus leeg. De jongenskleertjes zitten nu nog in grote bakken. Zodra Mick zijn nieuwe slaapkamer betrekt, zal ik die bakken in zijn inbouwkast inpakken. Weer een mijlpaal.

Dan blijft nog het drama van de DE NAAM! Pfff…. We houden van kort, krachtig, stoer en met een Engelse klank. Ook mag hij niet op elke hoek van de straat voorkomen. Ik heb drie namen in mijn hoofd. Helaas mijn wederhelft niet. Hij wil ook totaal een andere kant op. 1 van die namen is een afgeleidde van de naam van 2 kennissen Niet echt ideaal. De andere 2 vindt hij gewoon niets. Zijn voorstellen vind ik weer niet geschikt. Lastig! Mick wisten we al voordat ik zwanger was, maar Dena hadden we ook pas met maand 7… er is dus nog hoop.

Afgelopen vrijdag is mijn kleine zusje bevallen van een meisje. Nora! Wat is ze klein, lief en schattig. Alles is goed gegaan. Zo mooi om te zien.

Mijn bekken doen pijn, mijn lichaam laat mij niet doen wat ik wil, ik mag veel dingen niet eten en drinken, maar als je zo’n klein popje in de wieg ziet liggen. Weet je weer waar je het allemaal voor doet. We mogen nog een keertje mama en papa worden van zo’n klein onschuldig schepseltje. Het zal van ons afhankelijk zijn en wij zullen hem vol liefde verzorgen. Het duurt nog zolang voor ik onze nieuwe baby in de armen mag sluiten en tegelijkertijd gaat de tijd zo verschrikkelijk snel. Ik ben alweer 24 weken op weg van wat mijn laatste zwangerschap zal zijn.