Een nieuw Dena-maand-blogje

We zijn weer een maand verder. Dena is dus weer een maand ouder, wijzer, groter enz. enz.
Het was de afgelopen maand natuurlijk de maand van de bril.
Dena heeft hem inmiddels al een hele tijd op en ze houdt hem ook goed op.

Een week geleden liet Mike de bril even aan schoonmoeder zien. Na 2 tellen kwam Dena bij hem om te vragen of ze hem weer terug mocht want ze kon niet goed zien.
Goed teken dus. Het betekent dat ze hem echt nodig heeft, dat ze er profijt van heeft en ook dat ze er dus zuinig op zal zijn.

Nu is ze dit meestal wel, maar soms heeft ze toch even pech. Vorige week kwamen we haar ophalen van de crèche, daar had ze toch even een ongelukje gehad. Wat vond ze dat erg. 1 pootje helemaal scheef, maar juist om die reden zijn we naar een plaatselijke specialist gegaan in plaats van een groot concern in de stad (waar de bril wel goedkoper was) We zijn er langs gereden, meteen werd alles weer rechtgezet en hij heeft ook de bril opnieuw goed bekeken. Het Nike tekentje van een van de pootjes gaat er een beetje af. Dat mag niet, dus er worden 2 nieuwe pootjes besteld en die worden er van de week kosteloos aangezet. Prima service dus!

Afgelopen maand was het ook Vaderdag. Dena en Mick hebben samen een watergieter beschilderd. Oftewel, Dena heeft geschilderd en Mick heeft met verfhandjes erop mogen slaan. Het resultaat mag er wezen en papa was er dan ook erg blij mee.

Daarbij heeft papa ook een fietszadel voor op de stang van de fiets gekregen. Deze moest meteen even getest worden. Wat een lol. Dena wil nu dus niet meer bij mij op de fiets….

Dena is ineens ook een stuk groter geworden. Zo tekent ze deze maand voor het eerst echt  kop-poten. De eerste beginnende poppetjes. Op deze tekening staan mama, papa, Dena, Mick en Duke op. Ik vind het super knap!

Toch is Dena nog steeds heel vaak haar eigen onmundige zelf (volgens mij is dat geen Nederlands), maar ik bedoel dus: super onhandig doordat ze teveel, te snel en te graag wil)
Met als gevolg dat ze het gepresteerd heeft ons traphekje, Ons massief meranti traphekje wat met 3 grote schroeven vastzat in de muur, van de muur af te krijgen.

Ze heeft het hekje als het ware doorgeduwd waardoor deze als hefboom ging werken. Het gebeurde allemaal in nog geen 10 seconden. Ik liep met Mick de trap op. Ik was boven en Dena roept: “Mam! Is kapot!” Ik liep de trap af en daar stond madam, met het loodzware hekje in haar handen. Ze was ook niet bang dat ze wat fout had gedaan, niet in paniek of wat dan ook. Het was gewoon zo (en ik had dat maar te accepteren denk ik) Tja…….

Hoe dan ook Dena is toch echt wel een schatje. Gisteren heeft ze zich weer als een engeltje gedragen terwijl we uit eten waren samen met oma. Nu maak ik daar ook een hele happening van. Ze mocht haar mooiste jurk aan, haar zilveren armbandje en ringetje om (Wat ik normaal niet wil hebben aangezien dat met haar gedrag echt levensgevaarlijk is) en eenmaal in het restaurant leerde ik haar netjes drinken als een dame, je servet op schoot leggen als een dame en omdat we in Duitsland aan het eten waren, hebben we haar gelijk geleerd hoe ze goedendag in Duits moest zeggen en hoe ze moest vragen hoe het met iemand ging. Nou de serveersters liepen dan ook met haar weg. Zo schattig.

Vandaag heeft ze papa geholpen met de zandbak opnieuw een plekje te geven. We gaan toch ons terras wat uitbreiden, maar aangezien ik aanstaande zaterdag wat meiden met kids hier op bezoek krijg, moest dat nu wel even netjes gemaakt worden. Ik kan ze moeilijk in een zooitje ontvangen….

Op naar de volgende maand. Dat zal waarschijnlijk een gezellig vakantieblogje worden.