28 weken oftewel... Het derde trimester!

28 weken zwanger!

Officieel zit ik nu echt in mijn laatste trimester deze zwangerschap…. Oftewel nog 80 dagen te gaan… Wat klinkt dat hè? Wat is dat snel gegaan. De zwangerschap is op zoveel manieren zwaarder dat die van mijn dochter, toch vergeet ik met grote regelmaat van de klok, dat ik zwanger ben en dat er over een aantal weken echt nog een klein hummeltje bij is.

(hier ben ik 28+4 dagen zwanger. Ik ben niet veel meer gegroeid sinds de vorige keer. Ook qua kilo's zit ik nu op 2,5 kilo. Best netjes toch?)

De vorige keer beschreef ik ook zo mooi dat ik van de bekkenspecialist mocht blijven werken….. 4 dagen later word ik getroffen door een soort spiervirus. (Volgens mij is dat niet de officiële naam, maar zo kan ik het het beste uitleggen)

Het begon met allemaal harde buiken en toch wel behoorlijk spierpijn. De therapeute had me echter flink onder handen genomen dus ik had er in eerste instantie niet gelijk iets achter gezocht. Op donderdag en vrijdag dus nog gewoon gewerkt. Vrijdagmiddag even met mijn zus naar de Intratuin. Ik was nog geen 10 minuten binnen en ik kon niet meer. Alles deed me pijn. We waren dan ook snel weer naar huis. Die avond ben ik op de bank gaan liggen, manlief moest maar voor onze dochter zorgen. Ik kon het gewoon niet.

Ook de harde buiken bleven aanhouden. Zaterdagmorgen, ik word wakker en lig als lood in bed. Ik kan jullie vertellen dat is echt doodeng! Ik kon mijn vingers nog niet eens bewegen. Mijn hersenen gaven mijn armen de opdracht de dekens weg te duwen maar er gebeurde niets.
Na een aantal minuten krijg ik toch beweging in mijn vingers, dan in mijn hand. Uiteindelijk heb ik er een uur over gedaan om uit bed te komen en naar de wc te gaan. Ik ben daarna weer gaan liggen en heb er de rest van de dag gelegen.

Zaterdagavond toch de vk gebeld. Harde buiken bleven aanhouden ook mijn spieren kon ik niet vertrouwen. Zij verwachtte een griepvirus en aangezien ik nog wel gewoon leven voelde maakte ze zich geen zorgen.
Op zondag kon ik niet meer zelf uit bed komen. Manlief moest me helpen, maandag en dinsdag net zo! Op maandag ben ik naar de dokter geweest. Mijn dochter was gelukkig op die dagen bij de creche. De dokter was eerst bang voor acuut gewrichtenreuma. Ik moest dus bloed laten prikken. Hier zou ik vrijdag uitslag van krijgen. Maar wat de uitslag ook zou zijn. Ik moest meteen stoppen met werken. Mijn lichaam gaf nu echt aan dat het genoeg was.

Op dinsdag heb ik een extra echo gehad. Gelukkig deed ons boefje het helemaal geweldig. De buik was wel hard, maar hij zwom heerlijk rond. De groei was goed, bloeddruk alles. Wat dat betreft moest ik me geen zorgen maken. Maar ook de vk gaf aan dat werken niet langer een optie was.
Het werd tijd eens aan mezelf en mijn kindje te denken in plaats van de kindjes in de klas.

Aii, die kwam hard aan, maar ergens ben ik (nu) blij dat ze me niet langer de keus hebben gegeven. Ik had namelijk nooit uit mezelf de knoop doorgehakt. Ik had me een week later weer beter gemeld om aan te blijven klungelen…

Inmiddels zijn we 3 weken verder. Het virus is mijn lichaam uit (uit de bloedwaardes bleek geen reuma, al had ik wel wat verhoogde waarden.) en ik ben nu weer mezelf met bekkeninstabiliteit. Het gaat echt 300% beter. De rust die ik nu kan pakken heeft ook op mijn bekken een positieve uitwerking. Ik kan weer even naar de winkel voor een boodschap, ik kan een aantal kleine dingen thuis weer zelf doen en ik kan zelf de kinderkamer inrichten. Allemaal zaken die ik 3 weken geleden gewoon echt niet meer kon. Na het werk was het gebeurd! Mijn lichaam kon dan alleen maar liggen en de dagen dat ik vrij was, had ik nodig om te herstellen.

Het is dus zeker een heel moeilijke, maar verstandige beslissing geweest om definitief te stoppen.

19 mei heb ik een afspraak met de gynacoloog om te kijken of we voor een natuurlijke bevalling of een keizersnede gaan. Dit in verband met mijn totaal ruptuur bij de bevalling van mijn dochter. Daar dus meer over in een volgend blogje!

Voor nu, genoeg over mijn medische klachten. Wat is er verder allemaal gebeurd.
Nou het kraampakket is binnen. Altijd leuk om te zien hoeveel kraamverband je na de bevalling nodig zal hebben. Heerlijk een dergelijk afknapper, maar wel gelijk realistisch!

De kraamzorg is ook langs geweest. Ik moest erg lachen om mijn eigen nonchalante gedrag. Bij Dena heb ik Mike echt een week achter de broek aan gezeten om alles toch zeker op tijd in orde te hebben. Alle potjes moesten in de kast, de kamer moest helemaal klaar en de box moest zelfs al in de kamer staan….
Nu..... De box staat nog ergens achter de schuine kant op zolder, op de babykamer staan de resten van de slaapperiode van mijn dochter nog en de gordijnen hingen nog niet eens….

Maar goed, ze komen toch niet boven kijken hihi

Deze week ben ik dan toch maar begonnen de babykamer een beetje richting Jungle te sturen. Ik had “de tak” inmiddels gevonden via Intratuin. Ook het gordijn had ik besteld en die was afgelopen maandag eindelijk binnen.
Via marktplaats had ik nog een olifantenkop weten te scoren.



Nu moet de rest van de aankleding nog. Lees: Dekentjes, aapjes en ander takversiering, sticker kastdeur, junglelamp, aankleedkussen hoes en evt. vloerkleed nog. We zijn dus nog lang niet klaar.

Helaas kreeg ik met het ophalen van de gordijnen ook de schrik van mijn leven.
JEE WAT WAS DAT GROEN!
Ik weet ook niet zeker of ik deze laat hangen. Ik heb hem echt voor een matsprijsje gekocht, maar ik moet me er niet aan gaan ergeren.
Ook was het niet de kleur groen die ik voor ogen had….. Ik baal er dus een beetje van, maar misschien valt het mee als straks alles is aangekleed. Voorlopig regel ik eerst de rest en ga dan pas beslissen hahah

Hieronder alvast een impressie van de kamer tot nu toe. Schroom niet om je menig te geven. Suggesties zijn ook altijd welkom hahah