Even stilstaan en omkijken

Januari 2010! Wat klinkt dat! 2 jaar geleden heb ik oud en nieuw met een hele dikke buik gevierd. Mike en ik gaven elkaar een kus om 0.00 en zeiden dat 2008 “ons jaar” zou worden.
We hadden geen idee wat voor iets moois wij samen konden krijgen.
“Ons jaar” is dan ook zeker niet gestopt bij 2008 ook 2009 was mooi. Het was alleen een stuk zwaarder dan 2008.

2009 staat dan ook vooral in het teken van het besef wat je kan verliezen. Ik ken dat niet. Niet dat ik beschermd ben opgegroeid, maar ondanks dat wij een grote familie hebben, gebeurt daar gewoon niet veel. GELUKKIG! Ik heb weinig mensen moeten verliezen, ziektes zijn ook tamelijk onbekend en ook scheidingen, familieruzies of al dat soort zaken zijn ons tot op heden bespaart gebleven.
Natuurlijk zal iedereen in zijn leven een moment krijgen waarop alles tegelijk komt.
Dat hebben wij het afgelopen half jaar gehad.
Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat het nog niets is met wat sommige door maken. Toch ben ik me zeer bewust geworden van hoe goed ik het eigenlijk altijd heb gehad en eigenlijk nog steeds heb.
Soms neem je zaken te vanzelfsprekend aan.

Dena is één van die geweldige dingen in ons leven. Hoewel ze een echte Doerak is en ze ons regelmatig van hot naar her laat rennen. Is het toch wel onze kleine Doerak. Het is een meisje met een ongelofelijk lekker temperament. Ze heeft een eigen humor die ook steeds meer naar voren komt. Verder is Dena absoluut geen piepert (Iets waar ik heel blij mee ben, want daar kan ik niet zo goed tegen hahaha) Je weet dat wanneer Dena huilt je ook echt snel moet zijn, want dan is er wat aan de hand.
Hoofd stoten is namelijk absoluut geen reden tot huilen (ook niet als ze er een bloedneus bij heeft)
Iemand die je spullen afpakt kijk je gewoon heeeeeel boos aan en gek genoeg, hoe groot ze ook zijn, ze krijgt altijd haar speeltje terug. (Creche denk ik) Nee, Dena laat zich het kaas niet haar brood eten. Ze probeert dan ook regelmatig haar zin bij ons door te drijven.
Ik ben dan ook blij dat wij haar als paar maanden oude baby al zo herkent hadden en haar gelijk strak aangepakt hadden. (Dena zat al in de hoek voor ze überhaupt kon lopen of zelfs fatsoenlijk kon kruipen)
Dat heeft toen een heel gevecht gekost (soms tot een uur toe terugzetten in de hoek, net zolang tot ze een minuut gezeten had), maar daar plukken we nu de vruchten van. Regelmatig kreeg ik van de mensen in mijn omgeving op de donder dat wij haar te streng aanpakte. Het was een kind, die snapte dat allemaal nog niet. Daar geloof ik niet in. Dena weet donders goed wanneer ze fout is. tegenwoordig probeert ze dat op te lossen met de woorden: KUSJE??? MAMA”S MEISJE??? Moeilijk om dan streng te blijven.
Dena heeft het karakter dat goed kan ontsporen. Het klinkt misschien stom dat je daar nu al over na gaat denken, maar ze is gewoon echt een kind met een eigen mening en wil die laten horen.
Als baby wilde ze niet drinken, daarbij werd ze zo boos, dat ze stopte met ademen. Regelmatig heb ik haar dan ook met kop en kont onder de koude kraan gehouden
Ze heeft een aantal keren een winkelvloer van dichtbij gezien omdat ze van boosheid niet meer op wilde staan (schoppen op de vloer dus)
Helaas heeft ze aan mij dan een hele slechte, want het maakt mij niet uit hoeveel mensen erbij zijn. In de winkel is ook een hoek waar ik haar neer kan zetten.
Ze blijft dan ook altijd zitten tot ik zeg dat ze weer mag komen. Zelfs als ik een gangpad verder ben.
Ik heb dat 3x moeten doen, nu hoef ik alleen nog maar te zeggen dat in de winkel ook een hoek is.

Het klinkt alsof wij bij Dena constant een gevecht moeten voeren. Dat is zeker niet het geval. Ze is een schat van een meid, die regelmatig een knuffel en een kusje komt halen. Ze wil heel graag mama helpen bij het poetsen. Of papa bij het sneeuwruimen.
Als ik thuiskom rent ze met open armen op me af en iedere morgen krijg ik de liefste glimlach. Regelmatig lezen we samen een boekje, maken we een tekening of bakken we een lekkere koek.
Ja, Dena een geweldige meid die vooral een heleboel leven en liefde hier in huis brengt.

Normaal schrijf ik altijd over hoe de maand geweest is. Deze was echter zo vreemd dat ik hem niet eens kan omschrijven.
We hebben een hoop verdriet maar ook vreugde gehad. De meeste van jullie weten dan wel wat ik bedoel.
2010 is voor ons dan ook vooral het jaar van opnieuw beginnen. Weer gaan opbouwen. We krijgen een geweldig nieuw kindje halverwege het jaar. Dena wordt een grote zus. Iets wat waarschijnlijk ook niet zonder slag of stoot zal gaan.

Afgelopen oud en nieuw gaven Mike en ik elkaar weer om 0.00uur een kus. 2010 wordt opnieuw ons jaar. Een jaar waarin we nog gelukkiger zullen worden dan we nu al zijn!