Weer een dag vol onzekerheid

Ik baal, vanochtend was er niets te zien bij het naar de wc toegaan. Ff een blokje om met de hond, en daarna weer naar de wc. Nu plaste ik allemaal sliertjes uit, en ik had bruine afscheiding. 
De onzekerheid nekt mij. Ik weet niet meer wat ik moet denken, komt het goed of gaat het alsnog verkeerd. Ik durf nergens meer op te hopen. Ik heb mijn man gebeld, en die ziet het ook somber in.
De vk durf ik niet meer te bellen, want dat heeft ze gisteren duidelijk gemaakt. Als ik elke keer bloed verlies hoef ik haar niet meer te bellen. Het is een kwestie van afwachten. En hopen dat volgende week vrijdag de echo ons meer kan zeggen. Maar dat duurt nog zo lang. Nog acht dagen. Wat is het toch oneerlijk. Ik wil graag weten hoe het met ons kindje staat, maar ik krijg nergens zekerheid, Ik hoor de hele zwangerschap al, wacht tot zeven weken, wacht tot de volgende echo. Wachten, wachten, wachten. Ik word er moe van. Hoe lang blijf ik zo nog op de been. Ik ben aan het eind van mijn latijn. Ik wil geen stress voor het kindje, maar ik krijg het zo wel. Wanneer stopt deze onzekerheid.
Ik zie het somber in, ik denk dat ik niet lang meer van de zwangerschap mag genieten. Ik weet het ff niet meer.

370 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • djaydjeno

    las net je reactie in week 10 en heb meteen even jullie foto bekeken !!

    wat mooi om jullie vechtertje zo te zien !!
    Hoop dat je nu wel kunt genieten !

  • moeshiemoeshie

    Gewoon op een echo aandringen hoor meid. Dan heb je zekerheid. Mijn echo is door bloedverlies ook vervroegd, al was het maar met 3 dagen. De stress is echt vreselijk. Goed of slecht nieuws, je hebt het recht om het te weten. Ik hoop op een goede afloop voor jullie en dat je daarna wat kan gaan ontspannen.