2 weken oud

Hoi Dames,
Milly is inmiddels alweer ruim 2 weken oud. Het gaat sinds haar ziekenhuisopname gelukkig de betere kant op.
Ze eet weer fatsoenlijk en is veel minder benauwd als voorheen.
Je ziet haar met de dag veranderen en ze groeit als kool.
Met mijzelf gaat het wat minder. Ik word steeds zo boos op alles. Waar ik de eerste week zo van genoot begin ik mezelf nu steeds meer te irriteren aan vanalles en nog wat. Ik merk dat dit erger is geworden sinds dat Milly in het ziekenhuis heeft gelegen.. Het lijkt wel alsof ik van die wolk waar ik toen nog op zat kei hard afgedonderd ben. Ik kijk naar haar, maar denk waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen, hier kom ik nooit meer vanaf..Als ze huilt denk ik, hou alsjeblieft toch je mond dicht.. Als ik naar mezelf kijk denk ik, jezus wat zie jij eruit... En dat maakt me dan nog sjacherijniger en verdrietiger..Ik weet dat het een periode is waar ik doorheen moet. Maar ze is pas 2 weken oud en het voelt nu al als overleven. Ik neem de zorg van beiden kinderen op me. Overdag, savonds en snachts.. M'n vriend moet elke dag om half 5 z'n bed uit. Dus die kan ik niet lastig vallen snachts. Dit meisje was 100% gepland, dus ik wist waar ik aan begon. Maar waarom voelt het dan zo verrot? Ze is echt zo welkom. En waar ik de eerste week met haar elke dag als een feestje zag, voelt het nu ineens zo anders. Soms zou ik willen dat ik er nooit aan begonnen was. Maar dan kijk ik weer naar haar en dan voel ik me zo schuldig, want ik wou/wil haar zo graag hebben, een dochter naast mijn lieve zoon. Dat was mijn grootste wens. En nu krijgen we dit.. Zij kan er niks aan doen want het kind doet niemand kwaad.. Ik ben misschien te moe om nog rationeel te denken. Ik hoop dat dit gewoon maar een paar rotdagen zijn en ik hierna weer kan genieten van m'n gezin..

523 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • mama-van-AMZRRK

    Wat rot om te horen dat je je zo voelt. Maar ik ken het helaas erg goed... ik heb me na de geboorte van mn 1ezoontje ook erg slecht gevoeld en heeft best wel even geduurd voordat het beter ging. Probeer er wat hulp bij te zoeken, anders gaan de dagen nog lang duren. Hoe dan ook komt het wel goed meid, put daar je kracht uit =)

  • Sherine

    Ik herken het wijffie Ik heb het nog steeds Ze zeggen dat ik depressief bent ik voel me ook alleen maar klote En ik sta er ook alleen voor myn man staat ook half 5 op Ze ze huilen steeds tegelijk en sherine is ook alleen maar bezig Maja meis we moeten ons er doorheen slaan en dat gaat ons zeker lukken Sterkte meis weet hoe je je voelt xxxxx

  • enjoylife

    Heftig ik had dat bij mijn eerste dochter ook heel erg... uiteindelijk was het echt een postnatale depressie. .. Dus goed op jezelf letten

  • Sanne Vreys

    ik vond elke keer na de bevallingen de eerste paar weken het 'makkelijkst'... maar daarna val je idd van je wolkje af. De vermoeidheid speelt dan echt een grote factor hierin!!! En ik denk dat dat het vooral is. Het is niet niks, om nog maar 2 weken geleden bevallen te zijn en alles alleen te moeten runnen. Ookal was dit geplant, het doet niets aan de vermoeidheid af he! Gewoon volhouden, proberen te rusten waar kan, en ook af en toe proberen iets voor jezelf te doen. Het gaat na een tijdje weer beteren. Hou vol, en rust! Veel succes

  • lieske84

    jeetje meid wat heftig dat je jezelf zo voelt het is ook allemaal niet niks. kan je niet van iemand hulp vragen? en als je jezelf zo blijft voelen, misschien eens naar de HA gaan om te praten erover? sterkte meid en ik hoop dat je jezelf snel weer goed voelt en nog intenser kan genieten van je meissie!

  • Knuffolskoap

    Kop op meid, het komt goed.....als je maar wel goed voor jezelf zorgt en als je er niet uit komt, hulp zoeken

  • sammiebammie

    Komt wel goed mop.. En anders een x met een maatschappelijk werkster gaan praten?

  • mamavanlizzylouise

    Al bij de huisarts geweest meis ? postnatale depressie Misschien? Dat krijgen meerdere vrouwen naar hun kraamperiode Kop op je bent een sterke vrouw ook jij kan dit . Xxxxx

  • RLJ

    Heel herkenbaar dit! En het zal de komende tijd echt wel ff zwaar zijn... Maar dat hoort er idd wel een beetje bij! goed in de gaten houden hoe je je voelt en zo nodig hulp zoeken....