Spannend weekje

De afgelopen week was best spannend hier.

Verleden week had ik 's ochtends bloedverlies en ik had ook pijn in mijn buik de hele ochtend. Einde van de ochtend mijn man verteld terwijl ik op mijn werk zat en hij zou advies vragen bij de verloskundige. Zij gaf aan dat ik naar het ziekenhuis moest en had al gelijk een afspraak gemaakt voor 2,5 uur later.

Wow, dat was schrikken. Waarom zo snel. Ik was niet heel erg bezorgd en toen zat ik met een groter probleem. Ik moest dus eerder weg van mijn werk en moest het dus ook daar gaan vertellen.

Ik was echt zoooo zenuwachtig. Vooral omdat in een huisartsenpraktijk het overleggen soms heel lastig tussendoor kwam. Gelukkig kwam het net uit en heb ik hem het nieuws heeeeell voorzichtig gebracht. Ik vond het zo eng.

Gelukkig reageerde hij wel positief en gaf hij ook aan dat ik met mijn collega moest overleggen en dan afspraken moest verplaatsen. Ik kreeg een felicitatie en een verzoek om een zwangerschapsverklaring.

Daarna gelijk de andere huisarts en mijn collega verteld.

Vervolgens alles gauw geregeld en op weg gegaan. In het ziekenhuis liep het flink uit vanwege een spoedgeval en ik voelde mij ook al was ik een beetje bezorgd daar nog lang niet thuishoren omdat ik mijn klachten niet als iets dringends zag.

Toen ik eenmaal geholpen werd Wat inwendige onderzoeken gehad en een echo en werden er voor de zekerheid wat tests afgenomen.

Op de echo was een mooi kloppend hartje te zien en voor de rest waren er geen bijzonderheden uit gekomen.

Uiteindelijk toch wel heel erg fijn om te weten. De dag erna ook geen klachten meer gehad gelukkig.

Gisteren had ik mijn tweede groepscunsult bij de verloskundige en daar zouden we voor het eerst zijn hartje te horen krijgen.

Helaas kon ze hem maar niet te pakken krijgen, maar ze vermoedde wel dat de placenta bij mij aan de voorkant zat. Toen bood ze een echo aan. Nou daar zeg ik geen nee tegen. En opnieuw ons prachtige kindje lekker aan het dansen en ook het geluid had ze aangezet waarna we het hartje toch nog konden horen. Nou toen schoot ik wel even vol. Wat een prachtig geluid is dat zeg!!

Dat kan je echt zo ontzettend goed doen zeker als je de kleine niet voelt en je alleen maar last van kwaaltjes hebt.

Al met al ben ik blij dat ik dit zo nu achter de rug heb. En ook al waren de bloedingen niet fijn ik zie het als een geluk bij een ongeluk aangezien het mij gedwongen had het gelijk te vertellen op mijn werk zonder dat ik nog veel langer moest gaan stressen daarover.

En nu ga ik lekker genieten. Mijn kleine is uit logeren en mijn man neemt mij zo mee uit eten.

Liefs Ingrid