Vandaag dan weer 36 weekjes. Wat gaat het toch ongelofelijk snel hoor. Op 15 juli hield ik die zo fel begeerde positieve test in mijn handen en nu ga ik al bijna bevallen. De tijd gaat ontzettend snel voorbij en ik probeer zo veel mogelijk van de laatste momenten te genieten. Dit wordt ons laatste kindje en ik probeer alles zo goed mogelijk tot me door te laten dringen. Over enkele weken mag ik haar in mijn armen houden en zal ik zo blij zijn dat ze er is, maar langs de andere kant zal ik dan ook wel wat verdrietig zijn omdat ik geen trappelend beebje meer zal voelen. Dat is dan voor altijd voorbij. Toch een raar gevoel hoor, als ik er zo bij stil sta. De moeilijke momenten van deze zwangerschap ga ik helemaal niet missen, die horen er gewoon bij. Ben zo benieuwd naar ons kleine meisje. De nieuwsgierigheid is nu echt wel heel erg groot en voor mij mag ze vanaf volgende week zaterdag (37w) gerust komen. Al weet ik uit ervaring dat het best nog lang kan duren. Mijn oudste is op precies 40 weken geboren, dus ik ga er van uit dat het nog 4 weken zijn. Volgende donderdag wel nog een groeiecho om te kijken of het een keizersnee wordt of hopelijk toch een vaginale bevalling. Maar indien het een gewone bevalling wordt, dan sluit het een keizersnee toch ook niet helemaal uit. En dat weet ik ook uit ervaring. Denk dat ik het echt in mijn achterhoofd moet houden, want de vorige keer was het toch een enorme domper dat ik plots een spoedkeizersnee kreeg. Ach ja, er is nog geen enkele baby blijven zitten, dus het komt vast en zeker goed.
reacties (0)