Het gaat toch allemaal ongelofelijk snel nu hoor. Eerst ontdek je dat je zwanger bent en zit je zo uit te kijken naar die begeerde 12 weken en dan opeens ben je al over de 26 weken...
2/3 van de zwangerschap zit er al op en langs de ene kant wil ik zo graag dat het snel Maart is, maar langs de andere kant heb ik toch dat gevoel dat alles gewoon te snel aan me voorbijgaat... Misschien ook omdat dit mijn laatste zwangerschap is. Elk schopje, elke beweging... Ik probeer er zoveel mogelijk van de genieten. Omdat ik dat over een 3 maandjes zal moeten afgeven. En dan komt er weer zo'n klein beebje in huis, en vanaf dan gaat het weer razendsnel. Elke dag is dan ook weer de laatste dag dat ik van die kleine dingen kan genieten omdat die nooit meer terug zullen komen. Pff, ben weer lekker emo, maar het zullen de hormonen wel zijn zeker?
Ach ja, genieten is de boodschap, met volle teugen van elke dag, want we leven maar 1 keer, en het gaat allemaal veel te snel voorbij...
Maar ook een update van mijn kant, want ben vanmorgen weer naar het hartje mogen gaan luisteren en werd gewogen en urine werd gecontroleerd. Alles was in orde. Al was ik wel verbaasd. De vorige keren liep mijn weegschaal van thuis zo goed als gelijk met die van hun en vandaag woog ik daar opeens 2 kg meer dan thuis? Ik had ondertussen wel al gegeten, bijna 3/4 liter water binnen en mijn kleren aan. En dat telt toch ook wel op. Maar goed, volgens hun weegschaal zit ik nu aan 2 kg boven mijn startgewicht. Is nog keurig, al zeg ik het zelf. Volgens mijn eigen weegschaal zit ik nu op het gewicht dat ik had voor ik zwanger werd. En dat is dus nog mooier. 
Mijn ventje is ook met verlof, dus die was meegeweest en heeft ook mogen meegenieten van ons meisje haar hartslag. Is toch ook wel leuk voor hem, dat is toch een beetje meer teken van leven voor hem dan alleen de schopjes voelen. We drijven lekker verder op onze roze wolk...
Ook nog even een foto van mijn buik met 26 weken:
reacties (0)