Eindelijk!!!!
Geduld wordt beloond zeggen ze wel eens. En ik moet zeggen dat ik daar al niet meer in geloofde. Ik vond dat mijn lijf een serieus stukje met mijn voeten aan het spelen was. Dus vandaag, gelijk alle andere dagen, mijn werk gedaan en besloten we naar een nieuw shoppingcenter te gaan. Maar onderweg voelde ik me raar. Maar ik wilde de pret ook niet gaan bederven. Maar ik wist goed genoeg wat er aan de hand was...
Ik hield het dus uit en ik had het echt moeilijk, tot mijne ventje zei: amaai, je ziet er akelig bleek uit, voel je je wel goed? Daarop heb ik gezegd dat ik eigenlijk liever naar huis wou gaan en zo gezegd zo gedaan. Onderweg nog gauw ons meisje van school gehaald en dan thuis meteen het toilet op. Ik had krampen in mijn onderrug, mijn buik en ik voelde het zo lopen. En ondanks de pijn en het ongemak, zeg ik met een Big smile op mijn gezicht dat ik EINDELIJK ONGI ben. Na een cyclus van 159 dagen... Komt het door het lopen? Ik zou het niet weten, maar ik ben dolgelukkig, want overmorgen mag ik weer met clomid starten. Ik had net effe op de kliniek gebeld en even gevraagd of ik clomid mocht nemen. Raar hoor, maar mijn dag kan NIET MEER STUK!!!!
reacties (0)