Update gyneacoloog

Ik moest dan om 14 uur bij de gyne zijn. Pff, ik zag er echt tegenop. Kom daar, zeggen ze leuk: ja de dokter is later want hij is een bevalling doen. Grr, is toch weer effe hard, want liefst had ik nu een echo gehad en zou hij over .. maanden MIJN bevalling kunnen doen. Maar het is niet zo.. Ik zit daar om te kijken of alles ok is hierbinnen. Gelukkig had ik de eerste afspraak, dus van zodra hij binnenkwam, kon ik dan ook binnen. 14:15... stapt daar een vrouw binnen. Zwanger, dikke buik, alles op en aan. Dolgelukkig zit ze tegen de receptionist te vertellen dat ze een tweeling verwacht. Ja, moet ik dus nu effe niet hebben, maar goed, ik probeer me op mijn tijdschrift te concentreren. !4:45... Komt er nog zo'n dikke buik binnengewaggeld en ik begin het behoorlijk op mijn heupen te krijgen. De tranen branden in mijn ogen maar ik hou ze tegen. Ik ga echt niet janken. !5:05... Ik zit dan toch in mijn tijdschrift verdiept als ze mijn naam eindelijk roepen. Ik mocht eindelijk binnen en hoefde geen dikke buiken meer te zien. Dus eens binnen ligt mijn dossier al open voor hem en hij kijkt me aan en zegt: Ik had je liever niet zo gezien, als er iemand is die een tweede kindje verdient, dan ben jij het wel. Tja, toen kon ik de waterlanders niet meer tegen houden en heb ik daar effe zitten janken gelijk een klein kind. En mijn gyne heeft daar dus echt alle begrip voor. Dat is nu echt een vent die tijd voor je maakt. En het klinkt nu misschien wel heel raar, maar ik voel me dus echt op mijn gemak bij die vent... Maar goed, ik kreeg mezelf weer onder controle en vertelde over mijn cyclus, dat hij zo lang is en dat ik negatief getest had twee dagen na mijn nod. En dan over de miskraam. Hij luisterde aandachtig en vroeg of hij mocht kijken om te zien of alles ok was hierbinnen. Tja, wat zeg je dan? Nee dat mag niet. Ik kom alleen maar zeggen hoe het ermee gaat... Dus broek en onderbroek uit en daar lag ik ongemakkelijk in de stoel. Inwendige echo's zijn nu eenmaal niet leuk, maar goed. Het was zo ongelofelijk stil. En ik dacht: zeg dan toch iets. Al heeft het helemaal niets ermee te maken. En dan opeens brak hij de stilte. Alles zag er prima uit. Ik kleed me weer aan en ga weer aan zijn bureau zitten. Hij schrijft wat in mijn proces en kijkt me weer aan. Weeral die ellendige stilte. En dan komt het. Hij vraagt hoe ik me erbij voel, al die miskramen en wat ik wil doen. Toch nog voor een tweede kindje gaan? Even wachten en dan weer proberen? Onmiddellijk weer ervoor gaan? Of stoppen? Ik weet niet goed wat ik ervan moest denken en ik vertel hem dat ik graag nog een tweede kindje wil. En hij zegt: als je graag een tweede kindje wil, dan zie ik daar geen probleem in. Alles ziet er prima uit en er is gewoon geen verklaring te vinden waarom het zo vaak fout gaat. En volgens hem mogen we er ook meteen weer voor gaan. Aangezien mijn cyclus al zo lang is, vond hij het zonde dat we nog langer zouden wachten. Maar ik moest wel investeren in zwangerschapstesten, want zodra mijn nod voorbij is, moet ik elke dag testen om te zien of ze positief wordt en dan meteen naar hem bellen (heeft me zijn mobiel nummer gegeven), zodat hij meteen op de hoogte is en dan kan zien wat hij kan doen om een eventuele miskraam te vermijden. Op dat gebied is mijn gyne echt een super vent. Ik ken er niet veel die dat zouden doen. Dus nu houden we het rustig tot de vruchtbare periode en dan zien we wat ons gevoel aangeeft. Ik ga wel geen ovu-testen doen deze maand. Gewoon rustig aan en we zien wel hoe het gaat.