Paniekaanvallen

Om het even heel kort uit te leggen: Ik heb vorig jaar in juli een serieuze klap gehad. Ik was overwerkt, moe en ik kon niet meer. Ben toen op mijn werk letterlijk in mekaar gezakt en heb toen 3,5 mnd op de ziektewet gestaan. Ik had een burn-out en een zware depressie. Ik heb toen zoveel medicatie geslikt dat ik me nog altijd niet veel kan herinneren van die maanden. Ik werd van de medicatie afgehaald en ik voelde me echt veel beter. Ik was weer vrolijk en ik had er weer zin in. Ben toen wel van baan veranderd, want dat was mijn boosdoener. Maar in December sloeg het weer toe. Ditmaal in de vorm van paniekaanvallen. Dus ik weer naar de dokter en ik kreeg weer een voorschrift met een lading pillen. Ik heb daar geen enkele van genomen. Ik kon het niet. Ik was van die andere pillen al zoveel bijgekomen en ik vecht nog altijd om er een kg vanaf te krijgen. Maar ik ben er over heen geraakt. Ik heb 4 maanden echt in een hel geleefd, want mijn probleem kwam altijd 's nachts. Ik raakte weer stilaan uitgeput omdat ik te weinig slaap kreeg. Maar in mijn bed gaan liggen was echt hel voor mij. De nacht was echt geen plezier, en dat terwijl ik altijd graag geslapen heb. Maar goed, ik maak het langer dan ik eigenlijk wou. Ik ben nu al ongeveer een 3 maanden "paniekvrij" en gisterenavond kreeg ik het weer. Ik dacht echt dat het aan het beteren was. Maar nee hoor. Ik kreeg het serieus over me heen. Ik hoop dat ik het weer onder controle krijg, want als ik naar de huisarts ga, stopt die me weer onder de pillen, en dat wil ik niet. Zeker nu niet omdat we aan een tweede kindje bezig zijn. Maar ik maak me wel zorgen... Gaat me dit geen problemen geven als ik zwanger ben? Want zo zwanger en dan een paniekaanval? Dat is goed om vroegtijdig weeën op te wekken... Iemand die nog nooit een serieuze paniekaanval gehad heeft, kan zich niet inbeelden wat er op dat moment door je heen gaat. Echt wel heftig...

442 x gelezen, 0

reacties (0)


  • mama2be

    Denk ook dat het goed is dat je op zoek gaat naar de oorzaak van die paniekaanvallen. Je reageert heel snel dus misschien is medicatie nu nog echt geen noodzaak. Zit niets anders op dan naar de huisarts gaan voor een goed gesprek en kijken wat de mogelijkheden zijn, sterkte meisje!

  • blues

    jah ik ken het ook, het is echt heel erg geweest, ikdacht dan echt serieus dat ik er dood aan ging, nu ga ik dood!
    maargelukkig is het nu nog maar heel af en toe een keer, ik weet nu wat het is en dat ik gewoon rustig moet blijven en afleiding zoeken. Anders raak je weer nog meer in paniek door die aanval, therapie heeft mij niet echt geholpen, was er zelf zo klaar mee, ben op joga gegeaan werkte toen wel ontspannend, doe het nu niet meer, als ik weer veel stress heb komt het er weer aan.......ik ken het, maar weet dat het ook weer over gaat en dat je er zelf ook wat mee kan doen, door de manier hoe je ermee om gaat! sterkte en succes!

  • Dikbillie14!

    Ik heb het al 9 jaar... Maar heb nooit medicatie gebruikt, maar het hoort bij mijn leven, ik heb het geaccepteerd!! Ik ben nou eenmaal een neuroot en een zenuwtype, maar je moet alles weer overwinnen en ik begrijp je gevoel heel goed! Een ander die het nog nooit heb meegemaakt die zal het ook niet begrijpen!
    Maar ik zou voor Therapie kiezen ipv medicatie, medicatie onderdrukt het gevoel en als je stop met medicatie dan komt 1 paniekaanval wel 5 x zo hard terug... Daarom wil ik geen pillen.
    Ik wil er zelf overheenkomen.

    Heel veel sterkte meid! Hoop dat je je snel weer wat beter gaat voelen!
    xx

  • wizerd

    Hey zus,
    Wat vind ik het erg om te lezen dat ze weer terug zijn. GVD!! Ik hoop echt dat je het deze keer ook zonder pillen red meis. Je kunt het. Zeker weten!!! Dikke knuffel en je weet me te vinden he? ;-)