Auw mijn oortjes!
Wat was er toch met onze Tygo aan de hand?
De eerste nacht na de vakantie ging hartstikke goed, maar in de nacht van zondag op maandag was het krijzen....en niet zo zachtjes. Het begon om 03.00 uur en dit duurde tot 05.15 uur....wat was er toch met je aan de hand?
Maandagavond begon het al vroeg...je wilde niet eens naar bed. Mama moest 's avonds even werken en toen ze thuis kwam zat je weer beneden bij papa. Mama heeft jou weer in je bedje gestopt, maar toen ze opgehaald werd om te gaan schaatsen was je nog aan het huilen. Later bleek dat je al die tijd aan het had gehuild totdat mama weer thuis was (inmiddels 21.45 uur). Mama heeft jou uit het bedje gehaald en nam je even op de arm, maar er was geen houden aan (wat ben je toch sterk) We hebben een tijdje met je beneden gezeten, maar je wilde niks. Je muisje niet, geen fopspeen, maar ook mochten we niet met je lopen. Mama wist zich eigenlijk geen raad meer. We hebben je een zetpil gegeven en daar werd je rustig van en je sliep niet al te snel daarna in......tot de volgende morgen 07.00 uur.
Dinsdag heeft mama het CB gebeld voor informatie en hulp. We dachten eerst dat je last had van angsten op je kamertje, maar dat zou nog niet kunnen op jou leeftijd, maar wat dan wel? De dame aan de telefoon zeid dat het misschien wel eens zijn oortjes konden zijn!
Overdag had je de grootste lol en je wilde ook best gaan slapen om 19.30 uur, maar het drama begon dit keer vroeg in de nacht....een uurtje of 1. Krijzen en niet zo zachtjes ook....daar gaan we weer! Ook dit keer hield het wel 2 uur aan....Wat moeten we toch? Dan maar weer een zetpil en ook deze keer werkte het prima. Je sliep weer in.
Woensdags op het kinderdagverblijf had je weer de grootste lol. Het oude ventje is weer terug (zeiden ze!) Leuk, maar thuis is dit niet zo. Papa en mama hadden afgesproken dat als je vannacht weer begint met huilen dat we er maar direct uitgaan en meteen een zetpil geven. Zo gezegd zo gedaan. Om 01.00 uur meldde jij je weer en meteen hebben we jou een zetpil gegeven. Dit bleek te werken. Je sliep weer in en je sliep door tot 07.30 uur. Wauw!
Mama was zo op dat ze vanmorgen moest overgeven....wat breekt een mens dit op zeg!
Donderdag: 's Avonds hebben we de huisartsenpost gebeld. We wilden niet nog zo'n nacht. Zij gaven ons het advies om zijn hoofdeinde iets hoger te leggen. We mochten gewoon zetpillen geven en een neusspray. En dit alles had effect. Tygo was heel even wakker, maar sliep zo weer in. De volgende dag wisten we ook waarom. Zijn oortje is open geknapt! Er heeft waarschijnlijk zoveel vocht achter zijn oortje gezeten. Dit veroorzaakt de druk en de pijn. We moeten zijn hoofdje nog even hoog laten liggen. Wel is Tygo er nu ook nog wat verkouden bij geworden, maar erger dan afgelopen week kan het toch niet meer worden!
Gisteren zijn opa en oma Tijken op visite geweest. We hebben gezellig gespeeld! Wat een lol heb je nu toch weer! Het oude mannetje is weer helemaal terug!
reacties (0)