Bevallingsverhaal

Zoals jullie al wisten waren mijn vliezen zaterdag om 23.30 uur gebroken en had ik 24 uur de tijd om mijn kleintje thuis op de wereld te zetten, maar helaas bleven de weeen uit. 's Avonds werd ik nog gebeld door de verloskundige om te vragen hoe we ervoor stonden. Nou nog net zo als zaterdagavond. 's Avonds nog wel weeen gekregen, maar helaas zakten die weer af.

Maandagmorgen om 07.00 uur telefoon de verloskundige. We konden direct naar het ziekenhuis. Om 09.00 uur werd ik via een infuus ingeleid. Dit werkte niet direct. Het werd zelfs nog een keer verhoogd. Aan het einde van de ochtend had ik mijn eerste weeen. Begin van de middag had ik 4cm ontsluiting. Ik begon met overgeven en kon daardoor de weeen niet meer opvangen. Ik kreeg een ruggeprik (daar op de narcose-afdeling ook 3 keer overgegeven, echt alles zat er onder). Toen de ruggeprik ging werken ging het snel. Binnen een uur had ik opeens volledige ontsluiting. De persweeen voelde ik gelukkig wel direct.

Om 19.00 uur wilde ik persen, maar ik mocht nog niet. De kleine lag nog iets te hoog, waardoor je te lang moet persen. Ze hebben het een half uur uitgesteld, maar hij wilde niet zakken en ik mocht dan eindelijk om 19.30 uur beginnen met persen. Dat liep allemaal goed en om 20.26 uur is onze zoon Tygo dan eindelijk geboren! Hij had even een moeilijke start, maar gelukkig begon hij toch te huilen uit zichzelf. Meteen werd er bloed afgenomen via de navelstreng (dit ivm mijn schildklieraandoening). Daarna mocht papa de navelstreng doorknippen en waren we gescheiden van elkaar.