Ons onwijs lieve meisje is alweer een half jaar en de tijd vliegt zo onwijs snel voorbij.
Elke dag genieten wij met volle teugen van ons kleine pukkie. Er is echt een wereld voor mij open gegaan als mama zijnde...Misschien omdat ik al zo jong mijn mama ben verloren en nu zelf mee maak hoe het is om mama te zijn, ik besef nu hoeveel mijn moeder van mij gehouden moet hebben en dat is een heel fijn gevoel!
Een paar weken geleden heeft Noni haar eerste groente hapje gehad (ik moest wachten tot 6 maanden i.v.m allergie) er stond worteltjes met aardappel op het menu en ze smulde er van! Ik was helemaal verbaasd, want had minimaal een vies gezicht verwacht en we hadden de camera al in de aanslag haha...Maar mevrouw was er kennelijk aantoe om iets anders dan melk te krijgen.
Verder is ze nog steeds zo voorbeeldig; een echte slaapkop en vrolijk als ze wakker is, onwijs leergierig en zo makkelijk in de omgang.
Ik was me oude blogs nog eens na aan het lezen over de zwangerschap en natuurlijk was het alle elende waard, maar ik (wij) zijn er van overtuigd we lekker met z'n drietjes blijven en dat er geen beebje meer bij komt. Ik vond de zwangerschap echt een beproeving en totale gedaante verwisseling zowel fysiek als mentaal...dat is niet aan mij besteed, daar blijf ik nu een half jaar na de bevalling nog steeds bij. Misschien is het zielig voor Noni, maar misschien ook helemaal niet. Ik denk zelf dat het heel erg ligt aan de opvoeding hoe je kindje er mee omgaat om enigst kind te zijn...Time will tell.
Ons gezinnetje is compleet en ik voel me completer dan ooit tevoren, ik ben echt happy. 27 Juni was het 5 jaar geleden dat Peet en ik elkaar ontmoet hebben en er is in die 5 jaar zo ontzettend veel gebeurt, het is in een sneltreinvaart gegaan en ik ben er nog steeds blij om dat het zo gelopen is.
We gaan op naar minimaal nog 50 jaar samen

met z'n drietjes!!!!
reacties (0)