Typisch gevalletje..tomtiedomtiedom...alleen nog de vingers erbij denken die onrustig tikken op de tafel en het plaatje is compleet.
Het is echt akelig rustig aan het front hier. Zo af en toe een schopje zodat ze laat weten dat alles prima is daarbinnen en verder vooral het "aangespoelde walvis syndroom" aangezien me lijf moe is van de extra 35 kilo die ik mee moet zeulen elke dag.
De ene dag ben ik het echt helemaal spuugzat en de andere dag gaat alles wel zo z'n gangetje dat ik het nog wel ff vol kan houden, maar bovenal ben ik (en Peetje ook) heeeeel erg nieuwsgierig aan het worden!
Wanneer zal het gaan gebeuren, hoe zal het allemaal gaan en bovenal hoe ziet ons beebje eruit en wat voor een gevoel brengt het bij ons terweeg? SPANNEND!
Tot nu toe is het me telkens nog gelukt om me te vermaken, maar ben bang dat mijn inspiratie een beetje op begint te raken en ik moet nog 2 weekjes. Zelf hoop ik dat ons beebje besluit om op 11 december al te komen, aangezien dit de dag was dat mijn moeder jarig was en het inmiddels 21 jaar geleden is dat ze is overleden...het zou een extra dimentie geven.
We'll see!!!!!!
reacties (0)