Laatste loodjes...

Haai meiden!!

Hier even een klaagblogje van mij!

Tot afgelopen zondag voelde ik mij kiplekker!! De omslag was er toen ik maandag me ogen open deed... tenminste zover dat ging! Het moest natuurlijk een keer komen want heb me echt de hele zwangerschap tot nu toe best fit gevoeld en weinig tot niets te klagen gehad!

Het is nu echt allemaal zo zwaar, heb het echt helemaal gehad! Ik ben 's ochtend voordat ik me ogen al open doe moe... Heb echt helemaal nergens meer zin in en doe dan het liefste ook zo min mogelijk! Als ik al denk dat ik de trap op moet lopen, ben ik kapot! Het kost allemaal zoveel energie! Aankleden, auto in auto uit, iets oppakken, boodschappie doen en zelfs me boterham smeren is me teveel! En dan moet ik ook nog zaterdag, zondag en maandag werken.. Pfffffff zit er nu al tegen op!! Ergens probeer ik wel de hele tijd in mijn hoofd te houden dat het mijn laatste 3 diensten zijn maar ik heb zo'n geen zin!

Naast dingen die veel energie kosten... heb ik ook echt hele nare steken in buik en schaamstreek! Echt verschrikkelijk! De slapeloze nachten zijn hiermee ook begonnen! Voel de hele tijd een zeurend gevoel in me buik! Ben ook niet echt happy meer erdoor! En me arme beentjes.... het lijken wel varkenspootjes, ze beginnen nu toch wel wat vocht vast te gaan houden!!

Tot nu toe heb ik me nog helemaal niet bezig gehouden met de bevalling, had zoiets van ik zie wel, laat het allemaal lekker op me af komen! Maar als ik me indenk dat het 100X zwaarder word dan ik me nu al voel moet ik toch even slikken, kan echt janken nu!!

En Jer.... Ik mis hem zo!! Had het allemaal zo graag anders willen zien! Hij is heeeel langzaam nu begonnen met het huissie, gatjes gevuld, alles afgeplakt (Het gaat wel heel langzaam allemaal)... Hij is lief en laat me weer smelten met zijn opmerkingen en voor te willen gaan en het lijkt nu wel alsof we een soort van iets hebben zelfs... Had hij dat maar 3 mnd geleden meteen gedaan dan hadden we dadelijk misschien wel gelijk al met zijn 3e van start kunnen gaan! Ben zo bang dat hij denkt dat ie hiermee genoeg heeft laten zien en dat ik binnen een paar weken terug ben... Dat als hij merkt dat het niet zo is, helemaal zijn rug weer toedraait! We hebben nu wel dagelijks contact... meestal telefonisch maar we spreken zo nu en dan ook af! Moeilijke situatie want ja paps is het er allemaal niet mee eens en dan heb ik weer het gevoel dat ik tussen 2 vuren sta! Mams is wat dat betreft makkelijker... kijk tuurlijk zal het veel tijd nodig hebben zodat die band weer goed komt maar die zou me wel begrijpen als we het nog een keer zouden proberen! Maar paps de laatste keer dat ik een keer met Jer afsprak, heeft ie een dag niet met me gesproken. Ik weet dat ik het zeker niet van hem moet laten afhangen en dat na alles wat er gebeurd is het eigenlijk logisch is dat hij nu zo doet maar het doet toch pijn!

Nou meiden jullie zijn weer helemaal op de hoogte.... ik ga weer verder met me zielig voelen! :_|

Dikke kus allemaal van mij en tuinboon!