Bevalling

Hoi iedereen, 19/09/08

Hier ben ik dan met mijn bevallingsverhaal en hoe de eerste dagen van onze kleine spruit verlopen zijn.

Op donderdag 11 september moest ik dus om 13u45 op controle gaan bij de gyn. stroef in het ziekenhuis van Torhout. Tijdens de controle kreeg ik te horen dat alles inorde was, maar dat er nog niet zoveel verandering was vergeleken met de laatste controle van de week ervoor. Ik had zo'n 4 à 5 cm opening. Dus we gingen terug naar huis, we hadden wel afgesproken om nog een nieuwe controle te plaatsen op de volgende donderdag en als ik tegen dan nog niet bevallen was, moest ik de vrijdag 19/09 ingeleid worden. Maar dat is dus niet nodig geweest want ik ben bevallen op donderdag 11 september 2008:

Na de controle gingen we naar huis om Lore van school te halen en nadien zijn we nog naar de yachtclub in Brugge geweest...ondertussen had ik zo al van rond 16u wat pijn in mijn buik, iets meer dan menstruatiepijn maar toch niet echt weeënpijn...de pijn werd altijd maar wat heviger maar nog altijd verdraagzaam. De mensen vroegen me wanneer ik nu eindelijk ging bevallen en al lachend zei ik nog dat het nog voor deze avond ging zijn...toen we daar iets kleins aan het eten waren, begon ik me echt op me ongemak te voelen en vroeg me ventje om naar huis te gaan. In de auto betrouwde ik de pijn niet meer echt en belde de gyn. zij stelde voor om aan de monitor te komen liggen. We belden mijn ma op om naar het ziekenhuis van Torhout te komen, zodat Lore voor alle zekerheid al bij oma was in het geval ik die avond toch zou bevallen. Aan de monitor zagen ze dat ik toch wel lichte weeën had die zo om de 10 min. kwamen, dus de arbeid was stilletjes aan begonnen. De gyn. voelde dat ik 5cm opening had en dat mijn vliezen heeeeeeeeel fijn nog waren en ze zei ons van mij mag je nog naar huis maar het zal nu zeker nog voor vandaag of morgen zijn...het kan zelfs zijn dat je vliezen nu elk moment gaan breken. Of ik kan ook een duwtje geven en je water zelf breken, ik en mijn ventje keken elkaar vragend aan en beslisten toen maar om voor dat duwtje te gaan. Om 20u15 werd mijn water gebroken. Mijn ventje ging vlug nog naar huis om de valiesjes enzo te halen en ik kreeg terwijl nog een lavementje, ondertussen waren de weeën al goed opgang gekomen...ik pufte ze weg op de bal en had een ongelooflijke goeie vroedvrouw bij me die me heel de tijd hielp bij het wegpuffen van de weeën en ze gaf me telkens weer moed om verder te doen...zo heb ik dit alles zonder epidrale overleefd...toen mijn ventje terug was, schrok hij dat alles ondertussen zo snel was vooruit gegaan, ook de vroedvrouw en verpleegster zeiden tegen hem dat ze blij waren dat hij terug was want ze hadden nooit gedacht dat alles zo snel ging gaan anders hadden ze hem niet meer naar huis doen rijden. Ja want 20 min. na dat hij terug in het ziekenhuis was mocht ik al naar de verloskamer...ondertussen had ik ook al mijn eten terug uitgespuwt en probeerde ik de laatste weeën op te vangen al zittend op de rand van me bed. In de verloskamer werd ons zoontje na 3 weeën geboren...Iann kwam ter wereld om 22u37, woog 3kg480 en had een lengte van 52cm, maar helaas was er ook iets mis met hem, zijn linkerbeentje lag namelijk helemaal naast zijn hoofdje, dus er was paniek ze belden direct de kinderarts en er werden foto's genomen, ze dachten dat zijn heupje uit de kom was...resultaat ze wilden voor alle zekerheid geen kleertjes aandoen omdat ze zo weinig mogelijk aan het beentje wilden komen, dus hij moest in de couveuse...eindelijk was mijn kleine bubbel op de wereld en hij werd me al direct afgepakt...ik heb toen heel de nacht niet geslapen maar gehuild, gelukkig mocht ik 's morgen rond 6u al gaan kijken naar hem en zijn beentje was al veel verbeterd het lag al bijjna naast het ander beentje, dus alles ging de goede kant op...rond 10u kwam de orthopedies langs en melde me dat er nieuwe foto's genomen waren en een echo en dat hij 's avonds ging langs komen met het resultaat...helaas niemand gezien die avond, maar de verpleegsters zeiden geen nieuws is goed nieuws. Na het bezoeken van de dokter 's morgens mocht ik onze zoon direct op de kamer hebben en mocht hij dus ook aangekleed worden van de dokter, toen heb ik hem ook voor de eerste keer borstvoeding mogen geven. Het beentje zag je elke dag beter worden, de 3de nacht moest hij een nachtje onder de lamp omdat hij wat geel werd, dat is natuurlijk niet erg maar toch had ik verdriet omdat hij weer van me weg moest. En dan de dag voordat we naar huis gingen kwam de orthopediest plots weer langs met het nieuws dat Iann nu toch in een harnasje moet om te voorkomen dat hij later zou last krijgen van zijn heup...woensdag om 9u mochten we bij iemand langs gaan die het harnasje op Iann zijn maat ging maken, daarom bleven we een nachtje langer in het ziekenhuis, voorlopig kreeg ons bubbeltje nu een dubbele luier aan. Op woensdagmorgen werd het harnasje direct aan Iann gedaan, gelukkig kan het onder de kleertjes gedragen worden en kan je het enkel aan zijn voetjes zien dat hij zo'n harnasje aangeeft, hij zelf heeft er geen last van maar voor ons is het wel wat moeilijker bij de verzorging...op 1 oktober (mijn verjaardag), 2 weken later moeten we terug op controle gaan en gaan we dan horen hoe lang Iann het harnasje zal moeten dragen.

Anders hebben we een rustige en brave baby, enkel 's nachts heeft hij zo een huiluurtje dat is dan wel zwaar en vermoeiend voor mij...papa kan niet veel doen omdat ik borstvoeding geef maar helpt wel bij de verzorging. Met mij gaat het ook wat moeizaam ik heb veel rug,lies en heuppijn en ben ook wel nog heel moe...maar toch dolgelukkig dat ons zoontje eindelijk in onze armen kan liggen!!!

Zo dat was het ongeveer, heb je vragen ofzo...dan roep je maar!