#030 Lange tijd weggeweest en veel veranderd....

Hey hey iedereen,

Ook al logde ik wel eens in op Babybytes toch was het toch alweer een hele tijd geleden dat ik nog wat had getypt.. Er is inmiddels ook super veel gebeurd en veranderd en ik denk dat alles van me afschrijven me kan helpen om bepaalde dingen beter te plaatsen en te verwerken... Enja bij Babybytes weet niet iedereen wie ik ben dus kan ik gewoon even heel open zijn.


Mijn laatste blogje is alweer van oktober vorig jaar.... Tja waar begin je dan misschien bij de zwangerschap van Mila.. Ik was dolblij dat ik een tweede keer zwanger was... Ik herrinerde me alle leuke dingen die ik deed tijdens de zwangerschap van Danil maar ook toen mistte ik iets.. een partner die er was om me te steunen... Tijdens mijn eerste zwangerschap woonden we nog niet samen (Belgie-Rusland) maar deze zwangerschap wel.. Waar ik zo hard naar uitkeek bleek achteraf een super grote teleustelling te zijn... Hij heeft me helemaal nooit gesteund... We beleefden de zwangerschap zo verschillend... Hij raakte zelf mijn buik niet eens aan.... Tijdens de zwangerschap had ik ook absoluut geen zin in inimiteit en die dwingde hij me op.... Speelde een slachtofferol en dat we waarschijnlijk nooit geen seks meer zouden hebben... Ik liet hem sinds gewoon zijn ding doen om de gemoederen te bedaren en om eventjes van mijn schuldgevoel af te zijn die hij me telkens gaf... Ik wou dolgraag een natuurlijke bevalling maar die werd me ontnomen ik begreep de taal niet en mijn tja nu ex dacht dat ik dan helemaal om zeep zou zijn daar beneden en heeft dus samen met de gyn richting 2de keizersnede geduwd.. Mijn droom werd me ontnomen... Ik heb tijdens de zwangerschap 3 echos gehad en kwam pas met 32 weken te weten dat ik een dochter zou krijgen.. Ik was afhankelijk van mijn ex en kon nooit gaan shoppen voor de baby want dat kon wachten tot ik wat verder was... of erger als de baby net geboren was... Ik had eerder een keizersnede achter de rug dus weet hoe zwaar en hoe ''mobiel'' je bent na een keizersnede om dan te gaan babyshoppen is geen pretje.. Zijn ouders zijn in juni 2015 mijn zoontje komen halen en ik heb mijn zoon voor 3 maanden niet meer gezien!!! Ik ben in rouw gegaan in die periode en ik kon niks doen.. Mijn ex stond erachter en zei dat iedereen in Rusland dat deed.. Ik was kapot had niks meer om handen en voelde me over me heen gelopen.. Vreemd in een land en mijn zoon van me afgepakt..  Mijn bevalingsblog zelf staat uitgetypt in een ander blogje maar dat was een vreselijke ervaring.. over een roze wolk was geen sprake... Ook daar liet mijn ex grote steken vallen.. Ik huilde van de pijn ik kon niet meer en in plaats van me te steunen bleef hij zeggen dat hij voor 2 babys nu moet zorgen (op mij en Mila) ik voelde me zo gekleineerd... Alles deed hij met tegenzin... Na 3 dagen in het ziekenhuis ging ik al naar huis want mijn ex vond het te duur.... Ik moest daar helemaal alleen al instaan voor de zorg van Mila en het huishouden terwijl hij hele dagen aan het gamen was.. Hij had verlof genomen om voor ons te zorgen maar dat deed hij niet... Toen in september mijn zoon terug kwam was onze innege band die we hadden helemaal verdwenen.. Mijn zoon leek een vreemde voor me en ik voor hem... Ik voelde zoveel pijn en schaamde me zo hard... Toen mijn schoonouders vertrokken had ik het gevoel dat ze hem vergeten mee te nemen waren... Ik schaam me er nog steeds voor.. Ik kon met moeite van Mila genieten want dacht constant aan het feit dat ze haar ook van me zouden ontnemen... Dat dit ook gevolgen had voor onze relatie was al zeker... Zijn ouders speelde een veel te grote rol, daarboven had ik echt alles opgegeven om bij hem te zijn... Hij hielp me niet met het huishouden, deed niks met de kinderen en hielp me niet om de taal te meesteren... Hij vond dat ik dat maar moest doen als de kids op bed laggen via de computer of een boek... In januari 2016 kwam mijn schoonmoeder voor een hele maand bij ons logeren.. Dat ging zeer slecht. We konden niet met elkaar communiceren en hadden beiden heel andere ideen over opvoeden... Die maand was een echte marteling voor me.. In april wou de vader van mijn ex Danil weer een hele maand meenemen naar zijn geboortestad maar daar verzette ik me tegen ik weigerde dat en uiteindelijk ging hij dan maar een week bij ons blijven en de ovirige 3 weken alleen naar daar. Ik vertelde mijn ex dat ik het niet meer kon en ik terug naar Belgie wou gaan ik wou een punt zetten achter onze relatie.. Mijn ex weigerde de kids mee te geven en dat ik dan maar alleen terug naar Belgie moet. Hij kon nog niet voor de kids zorgen als ik erbij was laat staan als ik weg ben.. Daarboven was hij weer hard aan de drank gegaan en durfde zonder overdrijven 1 fles gin en een liter bier er op 1 dag in te gieten.. Soms lag hij in de keuken zijn roes uit te slapen terwijl de kids gewoon rondliepen... Ik praatte toen ook met Patrick.. de persoon met wie ik nu een relatie heb.. Als hij er niet was geweest.. Was ik er waarschijnlijk helemaal onder door gegaan heb hem soms om 2 uur snachts gebeld omdat ik wakker werd met paniek..Ik heb doodsangesten doorstaan dat ik daar nooit zou weggeraken want zonder kids vertrekken nooit van mijn leven... Zijn vader kwam uiteindelijk een week (snap ik niet hij wist dat we zware problemen in onze relatie hadden en in plaats van bij de zus van mijn ex te slapen kwam die toch nog bij ons,pffff) Nuja wij sliepen niet meer samen en er was geen sprake meer van een gezonde relatie dus nadat hij vertrok vroeg ik aan mijn ex wat nu en zei hij dat we mochten vertrekken als hij wat moest tekenen dat ik het moest geven en kreeg beide kids zo mee... Mijn eerste vlucht op 11/04 is niets geworden.. Omdat Mila geen russisch paspoort had mochten we het land niet uit.... Opnieuw super veel gestress omdat ik eerst niet goed vatte wat er gebeurde maar op 22/04 ben ik na een vernoeiende reis met 2 kids alleen terug aangekomen in Belgie.. Nooit gedacht dat het zien van mijn ouders waarbij ik nooit een super band had zo goed zou voelen... De eerste maand ging alles best ok... Ik ontmoette Patrick voor het eerste en dat het ging super.. We gingen niks overhaasten maar gingen elkaar wel vaker zien.. Ik had veel dingen te regelen maar langzaam aan pakte ik mijn leventje weer op... Plots op een of andere manier begonnen mijn ouders moeilijk te doen over Patrick en hun band begon super stroef te verlopen.. Vreemd vond ik want Patrick heeft echt nooit wat verkeerds gedaan en plots hadden ze vooroordelen die eigenlijk helemaal niet klopten.. Maarja zo zijn mijn ouders nu eenmaal als ze wat denken dan is dat zo... ook al is he meestal niet het geval.. Dus Patrick en ik gingen als hij hier was (ohja Patrick is Nederlander en kwam om de 6 dagen 4 dagen hier op zen vrije dagen, jaja helemaal uit Nederland 3.5 uur rijden) altijd weg en zorgde dat we zo weinig mogelijk op hun zure gezichten moesten kijken.... Woorden als Patrick moet zich aan de zijde houden en moet stoppen met zich als vader te gedragen kwame vaker aan de orde en dat Patrick niet mocht straffen enkel ik en mijn ouders.... In september gebeurde dan het verwachte.. de druppel.. Patrick en ik hadden een niet zo fijne ervaring met Danil waarbij hij niet luisterde en de hele yoga les op stelte zetten.. Wij zijn toen ook meteen van ons uitje vertrokken naar huis en zei meteen tegen mijn moeder Danil krijgt geen koek wij gaan koken en binnen 20 min gaan we eten.. Nog geen 5 minuten na deze woorden staat mijn moeder daar Danil een koek te geven... Patrick gaat er naar toe en wil de koek afpakken waarop mijn moeder hem duwd en knijpt.. Patrick geeft een duwtje terug en ze begint keihard te roepen dat Patrick haar aanviel... Mijn broer begon te roepen mijn vader stormde naar beneden en zette hem aan de deur en zeiden dat hij nooit meer binnen mocht komen.. De woede stroomd nu nog steeds door mijn lijf.. Ze zeiden dat ik niets over mijn kindern te zeggen heb en dat ik hun dochter ben en ik naar hen moet luisteren en als ik het er niet mee eens ben ik het maar moet aftrappen.... Ik ben dat weekend toen met Patrick meegeweest en heb toen met zijn ouders gepraat... Die maandag ging ik terug naar Belgie om een oplossing te zoeken en kon terrecht bij een crisisopvang... De spanning was te snijden.. Iedere dag werd ik verweten door mijn ouders en kreeg de meest pijnlijke dingen te horen... Toen ik de boodschap vertelde dat ik een studio had gevonden sloeg de bom helemaal los.. Ze hadden namelijk niet verwacht dat ik iets zou vinden en dachten me beter te kunnen dictateren... Helaas.. Mijn vader weigerde mijn spullen te brengen naar de studio en zei dat ik alles maar alleen moest doen... Patrick kwam toen met zijn vader uit NL nadat mijn vader begon te dreigen me te gaan verklikken bij mijn ex en dat hij me wel zal vinden... Ik ben in het midden van de nacht met de kids naar Nederland gevlucht en woon nu bij mijn nieuwe schoonouders... Er is dit jaar zoveel gebeurd.... Ik probeer me sterk te houden maar als ik dit nu opnieuw schrijf herleef ik alles helemaal weer.... Binnenkort gaan Patrick en ik op zoek naar een eigen huisje en wil ik helemaal opnieuw gaan beginnen en mijn leven eindelijk kunnen starten.. Patrick is het beste wat me is overkomen, hij zorgt beter voor de kids dan hun bioloische papa en behandeld ze als de zijne.. Hij spreekt ook van mijn kinderen en dat doet mij als moeder zoveel deugd.. Heb een super band met mijn schoonouders en voel me aanvaard.. Zo dat is er even af