De eerste kerstdag
Ruim 2000 jaar geleden hield een kersverse vader zijn pasgeboren
kindje in zijn armen. Uitgeput. Niet vanwege de lange loop, hij had er
immers net 150 kilometer lopend opzitten, maar dat deden de meeste joden
uit die tijd elk jaar in hun pelgrimage naar Jeruzalem. Nee, hij was
uitgeput vanwege de andere omstandigheden waarbij hij zijn hoogzwangere
vrouw die kon rusten op een ezel door de woestijn moest begeleiden.
Aangekomen op hun plaatsbestemming was er vanwege de volkstelling geen
kamer in het stadshotel meer beschikbaar. Daar stond hij dan, als vader,
machteloos want hij wilt het beste voor zijn vrouw. Ze staat op het
punt van bevallen en ze konden nergens terecht. Zorgen maakte hij zich
toch al want een bevalling is niet niks. Zeker niet in die tijd.
Moedeloos en ten einde raad biedt spreekt hij mensen op straat aan of
zij misschien ruimte hebben voor zijn vrouw om te bevallen en
uiteindelijk biedt een inwoner van de stad hem hun stal aan. Dankbaar
neemt hij het voorstel aan en neem hij zijn vrouw mee naar de stal. Na
de bevalling is het enige dat hij kan vinden dat dienst kan doen als
wiegje, de voerbak van de dieren.
En daar staat hij dan. Met in zijn armen een volledig afhankelijk
klein mensje die hij de komende jaren alles moet gaan leren wat hij
weet. Hoe moet dat zijn geweest voor Jozef? Hij wist wie hij in zijn
armen had. Een zoon om de mens van de zonde te verlossen. Hoe, dat wist
hij niet en dat zou Jozef ook niet meer meemaken. Jozef had zijn eigen
taak.
Zo groot als Jozef God kende, zo klein was Hij nu in zijn armen. Zong
Jozef een slaaplied voor de Heer? Wiegde hij Hem in slaap wanneer Hij
last had van maagkrampjes na een maaltijd? Verschoonde hij Zijn luiers?
Jozef was een rechtschapen man, zo verteld de bijbel, dus ik denk van
wel. Ik denk dat Jozef net zoals elke kersverse vader zijn kind met
liefde aankeek en zijn kind beloofde hem te beschermen en begeleiden zo
goed en zo lang hij kon.
Ruim 2000 jaar later sta ik met mijn eigen kind in mijn armen en
realiseer ik mij, dat net als Jozef, ik ook een soort van pleegvader ben
want zonder God waren mijn vrouw en ik niet bij elkaar gekomen, en was
onze dochter nooit geboren. Wanneer Naomi oud genoeg is om het te
begrijpen zal ik haar uitleggen waarom wij kerst vieren. Dat er ruim
2000 jaar geleden een kindje geboren werd, met als doel de mensheid te
redden van zonde en onrechtvaardigheid. Dat dit kindje op zou groeien om
in woorden en daden op te treden tegen de onrechtvaardigheid in de
samenleving en dat hij aandacht had voor IEDEREEN in onze samenleving.
Niet alleen onze familie en vrienden. Niet alleen de mensen die geloven
wat wij geloven. Maar voor iedereen evenveel ongeacht afkomst, geloof,
sekse, geaardheid. Niemand sloot Hij uit.
