De afgelopen dagen zijn we zo druk geweest. Dick, mijn vader is afgelopen weekend (vrijdag op zaterdagnacht) opgenomen in het ziekenhuis met een hartinfarct. Voor de 3de keer. De laatste keer is zo'n 6 jaar geleden. Dat was even schikken. Mijn zusjes, mijn broer en onze 'aanhang' hadden extra angst omdat onze moeder precies 3 maanden geleden is overleden. Het is zo wel even genoeg. Je voelt dat je er doorheen zit, maar je moet sterk zijn. Sterk voor de anderen, de vrouwen in dit geval.Mijn vrouw is een sterke vrouw. Ze is klein, 1 meter 60 en 50 kilo, maar haar uitstraling maakt haar een grote vrouw. Ze straalt autoriteit uit in haar politie-uniform. Ik ben blij dat ze die niet thuis draagt. Toch wanneer er een persoonlijke vervelende situatie ontstaat kan ze daar lastig mee omgaan. Die lastige situaties hebben we de laatste tijd zo ontzettend veel gehad. Het is mijn taak als man zijnde om haar te beschermen, te steunen en ook haar positief te houden. En dat klinkt mooi, maar doe het maar eens. Je zit zelf met precies dezelfde zorgen. Toch helpt het manneninstinct hiermee. Je beschermende rol zit er gewoon automatisch in.
Mijn vader dus. Mijn vader is uh, 51 jaar dacht ik. De dokters hadden in het eerste ziekenhuis, Rijnstate, gezegd dat ze hem een bypass wilden geven, nu hebben ze in Radboud ziekenhuis besloten om toch te gaan dotteren. Dotteren is een ingreep waarbij ze via de lies een hartkatheterisatie doen. Via deze weg gaan ze dan de vernauwingen, 3 stuks in zijn geval, weghalen en op die plek zogenoemde 'stands' plaatsen. Momenteel loopt er een studie waarbij dokters er achter willen komen welke dottermethode het meest succesvol is. Ze kunnen een kleine ballon inbrengen die ineen keer een boel medicijn aanbrengt om toekomstig risico op vernauwing tegen te gaan, of ze plaatsen nieuwe 'actieve' stands op de plek waar de twee oude stands zijn dichtgeslibd, die vervolgens langdurig een klein beetje medicijn loslaat, plus een nieuwe stand op de nieuwe vernauwing in de kransslagader.
Deze twee methodes vallen onder dit onderzoek. Ik heb de documenten doorgelezen en mijn vader geadviseerd om dit te doen. Het voordeel is dat hij langer onder controle zal staan. En dat is wat ons betreft een goed idee. We willen graag dat hij wat langer mee gaat.
Wij wonen in Arnhem en mijn vrouw en ik hebben allebei een full-time baan. Zij als agente, ik werk in de ICT en houd mij vooral bezig met het maken van offertes en bellen van klanten. Zij heeft wisselende dagen, ik werk van 9 tot half 6. Vanwege mijn vaders opname in het ziekenhuis is de routine momenteel erg standaard. 's Ochtends opstaan om half 7/7 uur. Mijn zusje naar stage brengen, die slaapt nu tijdelijk bij ons. Naar het werk, naar huis, eten, naar het ziekenhuis, naar huis, slapen. Weinig tijd voor ons tweetjes en daar zijn we toch erg op gesteld
reacties (0)