Opgroeien gaat met vallen en opstaan (en veel blauwe plekken)

Tijdens de vakantie heeft onze kleine man het licht gezien. Hij kan kruipen en wat gaat hij meteen ook snel. Als een kleine Speedy Gonzales kruipt hij door ons huis en trekt zich op aan alle meubels, slaat de deuren dicht en trekt aan de gordijnen.

Vanaf het moment dat we thuiskwamen van vakantie, kwam ik erachter dat ons huis totaal niet baby-proof is. Van de steentjes langs het terras en de drempel, tot het theekastje zonder deurtje. Niks is veilig in ons huis en in alles schuilt een potentieel drama. De tv kabel die ik zorgvuldig langs de muur had gespijkerd is ondertussen los getrokken en alles wat we aan glaswerk hebben, staat centraal geclusterd op het midden van de koffie tafel.

Kleine Kas volgt me als een trouwe hond door het huis heen en probeert zich constant aan mijn broekspijpen omhoog te trekken.  Maar met al die ontdekkingstochten komen ook de gebruikelijke ‘battle-scars’. Vooral als frummel zich optrekt aan een meubelstuk en zich dan plotseling wil omdraaien gaat het nog weleens mis. Op zijn rechterwangetje prijkt zodoende ook een prachtige blauwe plek en op zijn voorhoofd een kleine bult, want kruipen met sandalen is veel moeilijker dan zonder en domme mama had dat niet voorzien. En zojuist ging een van die spiksplinternieuwe tandjes door de lip toen kas zich liet zakken op de rand van de box.

Wij, als ouders hebben altijd gezegd dat we niet van die over -beschermende ouders zouden zijn.  Een kind moet de ruimte krijgen om te ontdekken en als ouders geef je de grenzen aan en zorg je dat ze zichzelf niet in gevaar kunnen brengen, aldus een idealistische meneer en mevrouw panini in hun pre-kindertijd.

Ondertussen kom ik daar op terug en heb ik sterk de neiging om een baby-football helm te kopen en een speciaal gewatteerde (denk psychiatrische) kamer in te richten waar Kas op avontuur kan. Een paar knie en ellenboogbeschermers en ik kan weer opgelucht ademhalen.

Maar helaas zal ik moeten accepteren dat opgroeien nou eenmaal met vallen en opstaan gaat en vooral bij jongens/mannen die alles toch zo onbezonnen doen. Gelukkig zijn baby’s redelijk bestand tegen een stootje en verdwijnen bultjes en blauwe plekken vanzelf weer. En tot kleine man volledige controle heeft over de motoriek, zal ik waarschijnlijk halve dagen achter Kas aanlopen, mijn handen klaar om mijn kleine prins op te vangen en de schade te beperken.