Slachttofferrol

Gisteren ochtend stond ik in de rij bij de supermarkt om mijn drie boodschapjes af te rekenen. Rustig wachtte ik mijn beurt af. Terwijl ik daar mijn agenda nog mentaal doorliep, voelde ik een redelijk ferme duw tegen mijn onderbenen. Ik draaide me om zodat ik kon analyseren waar deze duw vandaan kwam en verwachte een vriendelijk pardon of excuses. Maar tot mijn grote verbazing bleef het oorverdovend stil. Achter mij stond een klein oud en grijs vrouwtje met een kar vol met boodschappen waarvan zeker de helft bestond uit kattenvoer. Ik volgde haar kleine kraaloogjes die van achter een paar jampotten glazen naar de lopende band staarde en vervolgens naar mij. De boodschap was duidelijk: zij was oud en ik jong en ik moest haar voor laten gaan. Hoewel ik heel wat enge kleine oude vrouwtjes uit sprookjes kon herinneren besloot ik dat ik mij niet door haar liet intimideren en draaide mij rustig om. Ik had het oude vrouwtjes echter onderschat want zij liet het hier niet bij zitten. Zo snel als haar kleine oude lichaampje kon verdragen, draaide zij zich om naar de man achter haar en stak van wal over de jeugd van tegenwoordig. Ze haalde in een keer een hele generatie door het slijk. De jeugd van tegenwoordig kent geen normen en waarden meer en heeft geen respect voor ouderen, aldus de kleine oude heks.

Herkent u dit? Dit is nou een prima voorbeeld van de slachtofferrol. Er zijn groepen in onze samenleving die besloten hebben dat zij zich prima thuis voelen in de slachtofferrol waaronder, en zeer prominent aanwezig; de senioren.

De slachtofferrol is fijn en ik kan ook niet beweren dat ik hem nooit bekleed. In feite is het de verantwoordelijkheid van je afschuiven op de rest van de wereld. Jou falen heeft niks te maken met eigen activiteiten maar omdat je door de maatschappij gehinderd wordt. Iedereen wil wel een keer een lekker avondje zeiken waarbij de hele wereld kut is en ze altijd jou moeten hebben. Ik persoonlijk trek een fles rose open en leg drie repen chocola klaar waarna ik lekker een potje ga janken op de bank. Na de hand verdedig ik mijzelf altijd door te zeggen dat het weer die tijd van de maand was maar feitelijk is dat slechts een excuus.

Maar dan nu aan alle oude mensen en anderen die zich slachttoffer voelen: Ik weet dat het niet altijd even leuk is om jou te zijn, en ja er zijn verschrikkelijke dingen gebeurd, en ja je mag ook best de wereld en mij haten en die heerlijke slachtoffer rol aannemen….maar hou het bij eens in de maand.