De bevalling
Zoals jullie misschien al weten ben ik bevallen van een zoon.
Zijn naam is Andy en hij weegt 3050 gram, de lengte nemen ze niet meer op vanwege de heupjes.
Mijn bevalling begon op donderdag ochtend, ik kreeg weeën om de 10 min, maar verder op de dag zakte ze alweer af en had ik nergens geen last meer van.
s'Avonds toen ik naar bed ging begonnen ze weer en waren ze ook wat heftiger, toch ben ik gewoon gaan slapen want ze kwamen niet echt regelmatig.
Om kwart over 5 zat ik alweer beneden, want de weeën kwamen nu toch wel sneller, om 7 uur heb ik man lief wakker gemaakt, omdat ik het niet meer trok alleen.
Ik ben toen gaan douchen en later zijn we samen gaan klokken en ja hoor de weeën kwamen nu om de 5 min en hielden meer dan een min aan.
Om 10 uur was de vk hier en ging ze kijken hoe het ging, eindelijk na 4 weken voor weeën was het serieus ik had 3 cm ontsluiting.
We hadden afgesproken dat ze met 3 uurtjes hier weer zouden zijn om te kijken hoe het dan ging.
Om half 2 was ze er weer en had ik al 5 cm ontsluiting het ging de goeie kant op.
Om 5 uur kwamen ze weer terug, alleen toen had ik nog steeds 5 cm en dat was toch minder goed de ween voelde ik ook weer afzakken dus hebben ze mijn vliezen gebroken.
Ze zijn nog een uur hier gebleven om te kijken of het effect had en zijn toen weer weggegaan.
De weeën werden steeds heviger en ik kon ze niet meer opvangen, om 7 uur waren ze er weer en heeft ze gelijk een ambulance gebeld, want het ging niet goed en ik had nog steeds 5 cm ontsluiting.
Gelukkig was de ambulance er snel en werden we naar Zwolle gebracht, in de ambu kreeg ik persweeën en moest ik die weg puffen, nou echt wat een hel was dat.
Eenmaal in het ziekenhuis had ik 6 cm ontsluiting maar nog steeds niet genoeg en de persweeën kwamen steeds sneller op elkaar.
Al met al heb ik van 7 uur tot half 11 de weeën weg moeten persen en ik kan je zeggen ik heb het uitgegild.
Mijn lichaam ging na een tijd persen, omdat het niet anders kon.
Een ruggenprik konden ze me niet geven want zodra er een wee kwam zakte Andy zijn hartslag naar die van mij en daarna steeg die weer.
Uiteindelijk mocht ik toch persen, maar na 2 keer persen en de pomp erbij wouden ze het nog 1 keer proberen en anders werd ik naar de ok gebracht, halverwege de derde keer zei ze kappen en stonden er gelijk allemaal zusters om me heen en kreeg ik weeën remmers toegediend en gelijk klaar gemaakt voor de ks.
Eindelijk had ik dan de ruggenprik en waren ze bezig, ik heb er niet gek veel van meegemaakt want ik was helemaal op.
Wat ik wel heb meegekregen is dat Andy helemaal vast lag tussen mijn bekken en dat er bij de ks ook weer de pomp erbij gehaald moest worden om hem eruit te kunnen krijgen.
Gelukkig was dat allemaal snel voorbij en was Andy geboren om 23.10 op 5-2-2010.
Nadat ze me dicht hadden gemaakt, hebben ze me ook weer open gemaakt, omdat ze bang waren dat ze me blaas hadden beschadigd dus lag ik nog eens een half uur extra op de tafel, maar ik was zo moe dat ik in slaap ben gevallen.
Dus na een behoorlijke zware bevalling mocht ik eindelijk mijn kleine vent in de armen houden en knuffelen.
Het enige wat ik wel nu heb is dat ik nooit meer normaal mag bevallen, mijn botstructuur is te krap daar beneden, Andy had er nooit door gepast en hij was maar 6 pond.
Veel liefs Priscilla en Andy
reacties (0)