Ligt het nou aan mij???

Misschien ligt het aan mijn hormonen of gewoon aan mijzelf. Maar sommige dingen kan ik echt niet begrijpen. Toen Daniël net geboren was, wilden er natuurlijk allerlei mensen de kleine man bewonderen. Waaronder ook familie (noem geen namen) met hun kinderen. Nu lag dat gezin plat met griep etc. Dus was het niet zeker of zij het weekend daarop wel langs konden komen. Vooral de jongste telg was erg ziek, hoge koorts etc. Ik heb toen ook gezegd dat we dat liever niet hadden op dat moment. Met een pasgeboren baby snapten ze dat ook wel, dus ze zouden even bellen of het zou lukken en evt. de jongste onderbrengen bij de opa en oma. Prima, goed afgesproken dacht ik.....Het begon al dat men voor 14.00 al kwam (op het geboortekaartje stond duidelijk moeder en zoon rusten tussen 13-15). De kids kwamen al gillend en lawaaimakend binnen. Dus ik was gelijk wakker (was de 4e dag na de bevalling). Na ongeveer half uur het getier van de kids aangehoord te hebben, ben ik eruit gegaan, was supergeïrriteerd en doodmoe. Kom ik beneden, nou echt nog nooit zo'n zwijnestal gezien, al het speelgoed bezaaid over de grond, de jongste telg hing letterlijk in mijn gordijnen en ouders zeiden er niks van!! De oudste van 8 was al idem dito, constant boven de wieg hangen en aan Daniël zitten en de jongste van bijna 2 stond daarop aan de wieg te trekken en met zijn handjes in de wieg te graaien. Wordt niks van gezegd, dus stond ik daar te politieagenten. Hub en ik waren drukker met hun kinderen dan met onze eigen, Anne-Fleur gedroeg zich nl wel normaal en rustig. Maar waar ik nog het meest pissig over ben/ was, is dat ze hun jongste telg gewoon mee hadden genomen terwijl die hardstikke verkouden en ziek was. het snot liep overal en hoesten, klonk zo vol als wat!! Dat snap ik echt niet hoor, dat zou ik zelf nooit doen! Ik had het ook niet verwacht aangezien ze zelf voorstelden om de jongste dan naar opa en oma te brengen.
Maar goed zo'n ramp hoeft het niet te zijn, alleen 2 dagen later werd Anne-Fleur natuurlijk ziek en die hoest sindsdien vooral 's nachts de longen uit haar lijf. We zijn zelfs al naar de huisarts geweest, maar die kan niks doen omdat het een virusje is. Daar zijn we dan mooi klaar mee. Daniël is vaak in de voornacht wakker en aan het huilen. Als hij dan rond 1.00 eindelijk slaapt en je dan zelf eindelijk kunt slapen, dan begint Anne-Fleur te hoesten en dat houdt dan een uur aan. Alle nachten zitten we naast haar bed om haar wat water te laten drinken, op haar rug te kloppen, hoestdrank, borst en rug insmeren met Luuf, etcetc. Maar daar zijn we dan wel druk mee tot een uur of 2. En als we dan eindelijk slapen dan meldt de kleine man zich rond 3 uur/3.30 voor een voeding. En dan is het maar de vraag of hij na een half uurtje weer slaapt. Om 7.00 komt hij vaak weer, maar soms ook eerder om half 6 bijv. en dan begint Anne-Fleur vaak weer te hoesten en te proesten en is de dag weer begonnen. Echt ik ben doodop! Daar komt nog bij dat Hub ook weer ziek is geworden, zelfde virus als Anne-Fleur.
En iedere keer weer word ik er kwaad om dat dat stomme rotvirus hier door hun gebracht is, dat je gebroken nachten hebt dat weet je en dat je vermoeid bent dat is ook geen verrassing, maar een ziek kind er nog extra bij kun je nu eigenlijk niet gebruiken. Bij een evt. volgende keer houden we wel een kraamfeest, dan hebben we de eerste weken tenminste rust en geen eigenwijze mensen die hun zieke kinderen gewoon meenemen.
Of ligt het nou aan mij dat ik het alleen maar belachelijk vind?? Ik bedoel ik heb ook niet altijd gelijk en misschien til ik er wel te zwaar aan. Ik weet alleen wel dat ik af en toe de ogen uit mijn kop jank, omdat ik zo verschrikkelijk moe ben met gemiddeld 2 a 3 uurtjes slaap per nacht. Anne-Fleur gaat 's middags ook niet meer naar bed, dus ik kan 's middags ook niet even gaan tukken. Het lontje wordt ook steeds korter en reageer echt geïrriteerd naar Anne-Fleur en dat wil ik helemaal niet, zij kan het tenslotte ook niet helpen.
Moet het ff afreageren, volgende keer hoop ik een wat vrolijker blog......