Hier dan ook mijn verhaal.
Op 10 november had ik een controle afspraak bij de gyn. Toen is gekeken of ik ook ontsluiting was. Dit bleek het geval. Op 11 november zou ik ingeleid worden.
De volgende ochtend na een slapeloze nacht van de zenuwen moesten we ons om 7.15 melden bij het ziekenhuis. Eenmaal op de verloskamers, een kamer gekregen. Om ongeveer 7.30 werden mijn vliezen gebroken en had ik gelijk 5 cm ontsluiting! De VK zei nog dat het wel eens snel kon gaan (jaja dacht ik nog). Om 7.45 lag ik aan het infuus met weeënopwekkers. Om 8.15 kwamen de weeën al wat op gang, maar ik kon tussendoor nog wel praten en ze goed opvangen. Vanaf toen ging het erg snel, kreeg ook rugweeën en die waren moeilijk op te vangen. Ik kon ze op een gegeven moment ook niet meer goed opvangen liggend op mijn zij. Zittend op de rand van het bed ging beter. Ik had voor het hele gebeuren wel gevraagd of pijnstilling mogelijk was, dat kon. Rond 10.15 werd het me echt te veel en heb ik hier naar gevraagd. Ik had ondertussen al 7 cm ontsluiting, maar ze gingen het toch nog aanhangen. Om 10.35 kwamen ze eindelijk met de pijnstilling, maar het was al bijna niet meer nodig, ik kreeg zo'n drang om te persen 10 minuten later. Zegt die verpleegkundige, probeer maar weg te zuchten!! Ik dacht, de groeten, kon het niet tegenhouden. Mijn lichaam nam het over, dus moest de verloskundige er aan komen hollen aangezien de kleine er al bijna was. Ik heb alleen 1 keer moeten persen, en toen was onze zoon Daniël er al!! Echt een stortbevalling!! De placenta heeft er uiteindelijk wel 3 kwartier over gedaan om los te komen. Maar al met al een superbevalling in vergelijking met Anne-Fleur. Niet te vergelijken, ook een hele andere kraamtijd. Wat een wereld van verschil, toen was ik zo ziek van het HELLP-syndroom en nu voel ik me zo veel beter. Natuurlijk wel moe, we moeten ons ritme vinden. Maar nu pas besef ik hoe ver weg ik het heb moeten halen bij mijn eerste bevalling.
Wat zijn we dankbaar!!
Geboren: Daniël
gewicht: 3545 gram
lengte: 52 cm
reacties (0)