Hallo

Hier mijn eerste blog. Met trots kan ik zeggen dat wij in november als alles goed gaat ons tweede kindje verwachten! Wij hebben al een geweldige dochter van ruim 2, ons zonnetje in huis. Al was de start van ons gezin niet gemakkelijk. Tijdens de zwangerschap ben ik nl met 38 weken opgenomen in het ziekenhuis ivm zwangerschapsvergiftiging. Gelukkig ging het met Anne heel goed, alleen met mij ging het erg slecht na de bevalling. Uiteindelijk heb ik het HELLP-syndroom gehad, dit is een ernstige complicatie van zwangerschapsvergiftiging (let op is niet hetzelfde!! Veel mensen denken dat, HELLP is nog een graadje erger). Al met al ben ik uiteindelijk lichamelijk vrij snel hersteld, maar geestelijk een erg zware periode doorgemaakt. Dit heeft ruim een jaar geduurd. Heb uiteindelijk bijna 9 maanden in de ziektewet gezeten en psychische hulp gehad. De nasleep van zwangerschapsvergifiging/ HELLP-syndroom wordt vaak onderschat vooral door de omgeving, maar ook artsen je stuit vaak op onbegrip. Niet makkelijk dus geweest, maar na 2 jaar kan ik zeggen dat ik weer helemaal terug ben!! Anne is inmiddels al een echte dame en heeft gelukkig aan dit alles niets overgehouden.

Nu ben ik dan zwanger van ons tweede kindje. Vanmorgen onze eerste echo gehad. Ik moet zeggen we hebben een zware week achter de rug. Afgelopen zaterdag bloedverlies, maar bij de dokterswacht zeggen ze dan afwachten. Na een dag stopte het. Dus ik dacht omdat ik toch vandaag een afspraak bij de gyn. had staan om af te wachten. Gisteravond echter ineens ontzettende krampen en ook weer bloedverlies. Dus wij gingen met lood in onze schoenen naar die afspraak, dachten dat het mis was. Echo gemaakt, gewoon een kloppend hartje!! En ook gehoord, mooi hoor!! We konden het bijna niet geloven en zijn zo opgelucht! Het geeft natuurlijk geen garantie voor de komende cruciale weken, maar voor dit moment zitten we weer op onze roze wolk (of blauwe haha). Die krampen zijn waarschijnlijk mijn darmen geweest.

Zo zie je maar geen zwangerschap is gelijk, was ik bij Anne ontzettend misselijk en gaf ik dagelijks over. Nu wel iets weeeg af en toe, maar niet zo beroerd als toen. Heb ik nu weer bloedverlies. Wat kan je lijf je voor de gek houden.

Nou dit was mijn eerste blog, eerst nog even onder een schuilnaam voorlopig......