Wat een gedoe...waarom....

nou,ben eindelijk thuis,

wat een gedoe in het ziekenhuis de gynocoloog die ik zou hebben was ziek,

dus alles liep giga uit maar gelukkig was het een hele vriendelijke man,

hij heeft alle tijd voor ons genomen en toen een echo gemaakt,

nu was er een vruchtzakje met dooierzakje te zien,vond het zo raar

had de verloskundige het nooit over gehad,dus hij heeft haar gebeld want het stond ook niet in de papieren,

dus toen zei ze ja heb ik ook gezien.

maar omdat ik echt geen risico wil nemen heb ik gevraagd of ik vooraf een echo nog kon krijgen,

hij zei nee dat doen we achteraf,dus ik heb verteld over de afgelopen weken,hoe het allemaal gegaan is,

en toen zei hij ja okee,kan me voorstellen dat je het gevoelsmatig wil,ik ga je gewoon inplannen maar het is zo goed als zeker dat het niets is hoor...

dus nu mag ik 8.45 voor een echo en word ik rond half 12 gecureteerd,heb nog steeds de stille hoop dat het spontaan komt

maar ja,dat geluk zal ik nu vast niet hebben.

kreeg wel op het hart gedrukt dat als ik begon te vloeien of me zorgen maakte ik dag en nacht mocht bellen,omdat er 24/7 een gynacoloog in het ziekenhuis aanwezig is,

en ik dus niemand wakker maak!

daarna langs opname,narcotiseur,bloedprikken en de verpleegkundige had het zo druk dat ik daar een belafspraak mee heb,

anders had ik er nu nog gezeten,had het wel gehad in dat ziekenhuis...pfff

maar goed,het is nog niet voorbij,ben nog steeds zwanger compleet met alle verschijnselen,

en heb nog tot vrijdag om alles te verwerken en afscheid te nemen,

nu heb ik een heel mooie steen die we op een van onze leuke uitjes hebben mee genomen,

*is een tik,steen of schelp,altijd herinnering aan waar we waren,en die liggen in een mooie schaal op een tafel in mn slaapkamer*

en daarop heb ik 2 vlinders liggen,5 jaar geleden had ik die in mijn haar gespeld zitten toen ik mijn huidige lief leerde kennen,

en die naast een foto van hem en mij samen gelegd,met een klein kaarsje erbij,

als symbool voor onze 2 gezamelijke vlindertjes...

dit was mijn 9de zwangerschap,waarvan er 3 maar een goede afloop hebben gehad....

hoop dat nr 10 nog mag komen en dat het dan een blijvertje is.

we mogen meteen na het stoppen van het bloeden er weer voor gaan,

hij zei normaal adviseer ik 1 cyclus af te wachten in verband met termijn bepaling,

maar omdat ik zo onregelmatig ben zei hij maakt het niet uit,je mag wanneer je zin hebt gewoon alles doen om weer een kans te maken,

ik vroeg is het nog verantwoord op mijn leeftijd,en hij zei dat bepalen jullie zelf,jullie gevoel moet je leiden en niemand anders

het risico is wat verhoogt ten opzichte van 20gers,maar daar tegenover staat dat het vaker goed gaat dan fout

en zo te horen hebben jullie alles goed overwogen,dus ga er gewoon weer voor als je er aan toe bent..

echt al met al een positief gevoel,weet gewoon 100% zeker dat het dan fout is,

en daarna weer vol goede moed opnieuw...

wel bang voor vrijdag,nog nooit onder narcose geweest,

ja 1 keer voor blinde darm,maar toen was ik al bewusteloos van de pijn,hij was al geklapt

en ik was zwanger op dat moment,dus toen dachten ze ook bbz maar bij operatie bleek wat anders,

dus daar weet ik niets meer vanaf

heel spannend dus,maar ja,komt allemaal goed,hop schouders eronder en gaan maar weer....

snik,maar waarom blijft het dan zo moeilijk...

iedereen nogmaals zo erg bedankt voor alles,

heb heel veel steun gehad van jullie,deed en doet me echt goed,

je voelt je zo alleen,als niemand het weet!

allemaal een heerlijke 7 maandjes nog,

en ik hoop me hier toch snel weer bij te mogen voegen.

ik kom af en toe nog even spieken hoe het met jullie gaat hier!!!

liefs en dankjewel!!