Vorige week woensdag 19 juni heb ik een enorme bloeding gehad. Ik zat op de stoel en voelde opeens iets lopen. Ik snel naar de wc, en mijn grootste angst werd werkelijkheid. Alles, maar dan ook alles onder het bloed, en het bleef maar druppen. Helaas kwam de oudste kijken en die zag dat ook, dus die was nogal geschrokken. Ik meteen de spoedlijn van de VK gebeld. Ze zei ga maar op bed liggen, zorg dat ik erin kan dan kom ik er meteen aan. Daarna meteen oma gebeld of ze kon komen. Tegen Jaydee gezegd ga maar bij Fayènn zitten, mama is boven oma komt eraan.
Jaydee was zo erg geschrokken, heel zielig. Meteen daarna belde de VK terug dat ze thuis niks kon doen omdat ik niet ver genoeg was, dus dat ik naar de praktijk moest komen, omdat alleen een echo uitsluitsel zou geven... Thuis vanalles geregeld en uiteindelijk mijn zwager zover gekregen om me te brengen, en daarna eventueel mocht het nodig zijn naar het ziekenhuis te brengen.
De VK stond me bij de ingang al op te wachten, zodat ik de wachtkamer niet in hoefde... Meteen een echo, en....
Wonder boven wonder, een klein kindje met kloppend hartje wat hyper actief was. De VK kon de bloeding niet verklaren, waarschijnlijk iets vanuit de baarmoeder zei ze, maar de termijn klopte en alles zag er perfect uit. Ik kreeg zelfs nog een foto mee! Ook kreeg ik te horen een week verplicht rust en opvang regelen voor de kinderen. Na een week terugkomen voor een nieuwe echo.
Helemaal opgelucht gingen we weer naar huis om oma het goede nieuws te vertellen. Oma is hier samen met vriendinnen zo ongeveer iedere dag geweest om mij te helpen. Ze heeft zoveel gedaan. Echt super fijn.
Afgelopen maandag moest ik naar de huisarts, omdat ik maar blijf rommelen met de urine, net wel net niet blaasontsteking, moeite met plassen, etc... Ik daar dus mijn verhaal gedaan, en hij dacht aan een verzakking. Dat zie je wel vaker. Ik kon fysiotherapie doen, een ring laten plaatsen of een operatie. Daarna heb ik dus mijn verhaal gedaan van die bloeding, en toen werden de zaken anders zei hij.
Vervolgens was mijn huisarts zo negatief, hij had het over alles wat wel niet fout kon gaan de eerste 16 weken van de zwangerschap en over miskramen. Ja zei hij als op zo een moment de echo goed is, kan de vrucht alsnog paar dagen later stoppen met groeien, dat heb ik al zo vaak meegemaakt... En hij draafde alleen maar door op miskramen.
Eenmaal thuis was ik helemaal over de rooie en heb huilend de VK gebeld en mijn verhaal gedaan. Ze was woedend. Waar hij het vandaan haalde om dat te zeggen, want als op het moment dat je een bloeding hebt de echo goed is komt de bloeding niet van een miskraam, maar vanaf iets anders. Eerst stopt de vrucht zei ze en dan ga je bloeden... Ik weer een klein beetje gerust gesteld. Ook zei ze meteen jij krijgt vandaag nog een echo, want ik snap dat je dit niet nog twee dagen vol gaat houden om te wachten. Ik mocht ´s avonds nog komen voor een echo om de bevestiging te krijgen dat alles goed was...
Tevens vertelde ze ook dat de moeite met plassen te maken kan hebben met het feit dat de baarmoeder naar achteren gekanteld ligt, dit zie je bij een kwart van de zwangere vrouwen, en kan geen kwaad. Het kan alleen die klachten brengen. Daar heb ik tips voor gehad en moet vrijdag terugbellen om te zeggen hoe het gaat. Maar ik merk nu al verschil en kan veel makkelijker naar het toilet.
Nou, de echo was perfect, het kindje was hyper actief, heb wel een half uur mogen kijken, want ik had een echoscopiste in opleiding die moest oefenen. Heb 3 mooie foto´s mee gekregen en ben zelfs nog 5 dagen vooruit gezet.
Vandaag belde de HA nog. Die heeft dus duidelijk om zijn mieter gekregen, hij bood zijn excuses aan, en herhaalde het verhaal van de verloskundige met de mededeling dat het niet zijn bedoeling was om me bang te maken. Te laat, want ik ga me nu overschrijven naar een andere praktijk! Dit is al de zoveelste keer dat er iets is met hem dat ik er nu helemaal klaar mee ben!
Zo, dit was mijn verhaal.
Groetjes!
reacties (0)