Verrassing

Als moeder van vier leek mijn gezin compleet. De oudste drie, dames van 19, bijna 18 en bijna 16, zaten er letterlijk in "een wip". Een vierde zwangerschap eindigde in een buitenbaarmoederlijk gebeuren en daarna raakte mijn lijf compleet in de war. Conclusie, PCOsyndroom. Na jaren ziekenhuis raakte ik bij de allerlaatste mogelijke poging toch nog zwanger, de geboorte van ons vierde kind, een zoon van inmiddels 9, was dus een groot wonder. Bij de nacontrole kreeg ik te horen dat gewoon zwanger worden er voor mij niet meer in zat. Mochten we nog een kindje willen dan zouden we de procedure van bij onze zoon moeten herhalen. Stiekem hoopte ik toch nog een paar jaar op een verrassing. Maar met het verstrijken van de jaren verloor ik ook de hoop. En nu, in het jaar dat ik 40 werd, me al het hele jaar niet goed voelde en enorm veel klachten van de PCO had gebeurde het. Ik moest weer medicatie nemen, die niet werkte, kwam met nog meer klachten weer bij de dokter en werd direct doorgestuurd naar de gynaecoloog. Dit zat niet goed, gaf ook de huisarts aan. Bij de gynaecoloog aangekomen werd er een echo gemaakt, eens zien wat er mis was daarbinnen. Maar tjonge, wat we daar zagen..... een compleet kindje, van inmiddels al 12 weken oud! Onvoorstelbaar. Ik voelde me al die tijd zo slecht, had medicijnen gebruikt, en nu? Nou, even wennen aan het idee... en daarna eigenlijk al heel snel onvoorstelbaar gelukkig met dit enorme geschenk! Net als de kinderen, die allemaal heel erg meeleven en uitkijken naar de komst van nog een broertje of zusje. We willen niet weten wat het wordt, allebei de soorten zijn even welkom en als het een verrassing blijft is het wel net zo spannend straks! Wel geopperd voor de dames om ieder een Tshirt aan te schaffen met daarop de tekst GROTE ZUS, want als ze straks met de kinderwagen door het dorp lopen zullen ze wel denken.....;-)