Degene die me blogs hebben gelezen weten dat in het begin van me zwangerschap het nogal 'moeizaam' liep tussen mij en me vriend. En begrijp me niet verkeerd hij doet echt wel z'n best op zijn manier. Maar soms zijn er dingen die me echt veel pijn doen en waar ik me ook druk om maak. Vanavond liepen we in de stad en toen zeiddie tegen me ja waarom kon je geen zwart aandoen, en dat ik me buik zo accentueert en dat hij zich dan schaamt. Hij voelt zich te jong om een ouder te zijn(hij is 28) en wil liever niet dat ik er zo mee te koop loop. Maar het andere moment dan doettie weer heel lief. Van de week kwam ik 's ochtends beneden en lag er een briefje op tafel met S hartje N en dan een klein hartje eronder en de naam van de baby. Ik blijf het echt lastig vinden soms. Vanavond toen we thuis kwamen toen hadden we het er weer even over en toen zei ik van hoe wil je dat straks doen met een kinderwagen als je je nu al schaamt. Dan zegtie ook ja loop er liever niet mee. Dit soort dingen doen me heel veel pijn, ik probeer dan ook uit te leggen dat een kind niet alleen stabiliteit nodig heb maar ook liefde. En dat een kindje het echt wel voelt alsdie niet gewilt is. Ik denk ook vaak bij mezelf als dit niet veranderd dan weet ik niet of ik bij me vriend kan blijven. Ik hou heel veel van hem en wil hem nooit kwijt. Maar ik vind wel dat me kindje niet hoort op tegroeien met het gevoel alsof z'n vader niet van hem houdt. Ik vind het echt heel lastig en hoop maar dat als hij eenmaal geboren is dat het dan veranderd. :(
reacties (0)