Zorgen over me vriend en de liefde voor ons kindje.

Degene die me blogs hebben gelezen weten dat in het begin van me zwangerschap het nogal 'moeizaam' liep tussen mij en me vriend. En begrijp me niet verkeerd hij doet echt wel z'n best op zijn manier. Maar soms zijn er dingen die me echt veel pijn doen en waar ik me ook druk om maak. Vanavond liepen we in de stad en toen zeiddie tegen me ja waarom kon je geen zwart aandoen, en dat ik me buik zo accentueert en dat hij zich dan schaamt. Hij voelt zich te jong om een ouder te zijn(hij is 28) en wil liever niet dat ik er zo mee te koop loop. Maar het andere moment dan doettie weer heel lief. Van de week kwam ik 's ochtends beneden en lag er een briefje op tafel met S hartje N en dan een klein hartje eronder en de naam van de baby. Ik blijf het echt lastig vinden soms. Vanavond toen we thuis kwamen toen hadden we het er weer even over en toen zei ik van hoe wil je dat straks doen met een kinderwagen als je je nu al schaamt. Dan zegtie ook ja loop er liever niet mee. Dit soort dingen doen me heel veel pijn, ik probeer dan ook uit te leggen dat een kind niet alleen stabiliteit nodig heb maar ook liefde. En dat een kindje het echt wel voelt alsdie niet gewilt is. Ik denk ook vaak bij mezelf als dit niet veranderd dan weet ik niet of ik bij me vriend kan blijven. Ik hou heel veel van hem en wil hem nooit kwijt. Maar ik vind wel dat me kindje niet hoort op tegroeien met het gevoel alsof z'n vader niet van hem houdt. Ik vind het echt heel lastig en hoop maar dat als hij eenmaal geboren is dat het dan veranderd. :(

365 x gelezen, 1

reacties (0)


  • eskimiii1989

    he meid wat een gedoe, mijn ''man'' is 29 wou al jaren kinderen ik hield het aldoor af omdat mijn man zelf net een kind is.. Tijdens de zwangerschap (ook echt een klote zwangerschap gehad) weinig hulp gekregen en veel onbegrip, pas op het eind na 2x zh opname begon het bij hem door te dringen.. en de baby was eruit de eerste weken stond ik er alleen voor.. hy wou snachts niet uit bed voor flesje oid werd boos en chagarijnig op mij en de baby heel oneerlijk ik heb hem voor de keuze gesteld veranderen of we gaan scheiden ik trok het bijna niet meer, hy beterd nu wel maar het blijft moeizaam mijn kleine is inmiddels al 5 weekjes, hoop dat de joune bijtrekt zodra je kindje geboren is

  • VOGUE

    Gaat echt veranderen! Het is niet leuk.. maar ik denk dat je vriend een beetje bang is.. wanneer je kleine kereltje is geboren wilt hij niks liever dan achter een kinderwagen lopen. Had altijd de twijfels met mijn vriend, omdat hij niet echt communiceerde met kinderen etc. Nou kan je vertellen... kan me geen betere vader voorstellen!! Komt goed xx

  • ~mus~

    Juist pronken met die buik! Je bent er toch hartstikke trots op! Er zijn wel mannen die een zwangere vrouw onaantrekkelijk vinden, maar jammer dan! Zo vaak maak je dit njet mee in je leven, dus zou die ene keer niet laten verpesten. Wat wel is, is dat mannen zich totaal geen voorstelling kunnen maken van wat er nu allemaal gebeurt en gaat gebeuren. Wij voelen het in ons bewegen, zien en voelen onszelf veranderen etc. Waarschijnlijk trekt hij bij zodra de baby geboren is, zal hij straal verliefd zijn en super trots achter die wagen lopen. Zo niet, excuse me, maar dan is het een onwijze loser en die ben je liever kwijt dan rijk! Je schaamt je echt niet voor je kind. Bovendien ben jij dan ongetwijfeld klaar met hem, want je moedergevoel en beschermingsdrang zullen flink aanwezig zijn (en terecht!) en dat soort dingen wil je niet in de buurt van JOUW kindje.

  • Vlindertje12

    Allereerst vind ik het super vervelend voor jou dat hij jouw genieten van de zangerschap een beetje loopt te verzieken.. Los van hoe hij zich voelt, hij laat jou maar aanpassen.. Ik zou inderdaad afwachten of het na de geboorte veranderd. Als hij dan nog zo merkwaardig doet, dan zou ik er toch over nadenken wat je andere opties zijn en hem hiermee confronteren. Wel heel mooi dat je het belang van je kind boven jezelf zet! Jij neemt de verantwoordelijkheid, dat valt van je vriend niet echt te zeggen. Succes meis! En een dikke knuffel

  • anna70

    Mannen beleven een zwangerschap heel anders dan een vrouw, jij zit vol met hormonen (die er ook voor zorgen dat je een band met je kind krijgt), jij voelt het kindje enzovoorts. Een man ziet alleen dat zijn vrouw/vriendin steeds dikker wordt en bovendien weten veel mannen niet goed om te gaan met hun gevoelens. Mijn man vertelde achteraf dat hij de zwangerschappen niets aan vond en dat het voor hem pas 'echt' werd op het moment dat hij zijn kinderen voor het eerst in zijn armen kreeg. En nu....., kom hem niet aan zijn kinderen, hij is nog bezitteriger dan ik

  • Do_18

    jeetje ik hoop dat ie nog veranderd als de baby er is ....... maar als hij dan nog niet verliefd is op de baby en zich nog schaamt..... maar hopelijk gebeurd dat niet!

  • wurmpje82

    ik hoop dat als de baby er straks is hij overloopt van liefde en vol trots achter kinderwagen zal lopen...

  • Jip~81

    Mijn man had er ook wat moeite mee om te wennen aan het pappa-worden. Maar vanaf het moment dat mijn oudste geboren was is hij een super pappa. Ik hoop dat de baby ook reeëler wordt voor jouw man/vriend als hij eenmaal geboren is... Tenslotte is het voor een man ook best moeilijk om toe te leven naar de geboorte. Het blijft toch een ver-van-hun-bed show... tot de baby er is. Zij voelen de hormonen niet, de baby die in je groeit voelen ze ook pas veel later dan dat jij hem hebt gevoeld... Kortom probeer ècht te genieten van je zwangerschap en ik weet zeker dat jouw man (net als de meeste mannen) na de geboorte 100% voor jullie kindje zal gaan! Sterkte meid. Het is onwijs moeilijk zo, hè?!

  • JaydenAce

    wat een gemeen mens zeg!!

  • regenboog82

    Jeetje wat vervelend dit. Hij is 28 geen 18! Lijkt me voor jou erg lastig. Ik vind schamen wel heel heel erg. Wat het lastig maakt is dat hij de ene keer wel lief is en de naam van de baby erbij zet op een briefje. Misschien moet hij toch echt wennen aan het idee. Misschien een gesprek aangaan en vertellen wat het met je doet. En hopelijk verandert het na de geboorte.

  • Sharon

    Het klinkt misschien raar wat ik ga zeggen ik begrijp je gevoel nu maar wacht tot na de geboorte..jij voelt je kindje groeien dus voor jou is het echt..voor hem is het waarschijnlijk nog niet echt de realiteit