Verliefd op mijn buik

Volgens mij ben ik een beetje raar :-)

Ik was net de honden op de akkers aan het uitlaten en ik vroeg me ineens af wat het nou echt met me zou doen als ik straks een test in handen heb die positief is. Die heb ik nog nooit gehad, nooit, in al die 3 jaar niet.

Tijdens de prik fase zaten we in een soort sleur, toen we de echo's kregen hadden we echt zoiets van, howww we zijn met een baby maken bezig... haha moeilijk te omschrijven maar we leven al drie jaar in zo'n sleur dat je af en toe die hele behandeling als een dagelijkse bezigheid ziet, net als je werk. Dat was dus al even met voetjes op de grond en vandaag ben ik mijn heel mijn lijf op aarde beland :-P (um of juist weer zwevend op een roze wolk... kan allebei)
 
Ik doe dus sinds deze poging aan affirmaties. Zweverig gedoe hoor maar dan zet ik een liedje tegelijk aan en ontspan me terwijl zo stem dan zegt dat 'ik er klaar voor ben om zwanger te worden, voel de baby in je armen liggen' en bla bla bla... Nu tijdens het wandelen bedacht ik ineens dat ik wilde visualiseren hoe het zou zijn om positief te testen. Ik ging mezelf helemaal na, naar de wc, ongeloof, gillen, kriebels in de buik... en waarempel ik voelde het echt. De vreugde was enorm. Het kietelde door me hele lijf. Ik ging in gedachte naar de dorpsdrogist en haalde een clearblue ofzo, zo een waar op staat zwanger .. weken. En ook die was positief. Ik bedacht een plan om het mijn man op een leuke manier te vertellen (hou ik nog even voor me, haha) en het was zo leuk!
En sinds dat moment... blijf ik vlinders houden in mijn buik. Ik voel me verliefd. Verliefd op mijn eigen buik!

Overigens is de dag rust wel erg lekker maar doen mijn stokkies nog steeds vreselijk auw als ik zit... Zullen zich wel weer flink met vocht gevuld hebben. Hopelijk goed teken ;-)

XXX