Kraambezoek, graag jullie mening

Ik zou iig je vriendin wat meer credit geven. Ik kan mij bijvoorbeeld ook voorstellen dat zij helemaal geen zin heeft om langs te komen. Om midden in haar volle moeilijke leven op dit moment bij 'een roze wolk' op bezoek te gaan. Dat ze liever even in bad gaat zitten bijvoorbeeld als ze wat tijd over heeft. Echter, als je echt vriendinnen bent dan kun je dit aangeven en begrijp je elkaar. Kan ze misschien jouw reactie niet goed pijlen en een evt boze of teleurgestelde reactie er niet ook nog eens bij hebben? Stuur haar eens een kaartje, met jouw medeleven. En dat ze van harte welkom is bij jou voor kraamvisite, steun, een goed gesprek of gewoon een borrel! Ach en je buurvrouw... het is een oud mensje... oude mensjes veranderen. Zij is misschien niet altijd even netjesgeweest maar jij ook niet met opmerkingen over de schutting heen. Nodig haar gewoon eens face to face uit; He buuf, kom je vanavond een kopje koffie halen? Kun ke mijn kkleine meid ook even ontmoeten! Mocht ze dan nog negatief reageren dan kun je daar verxer op in gaan.

Wij kregen na de geboorte van de jongste een paar maanden later het verwijt (van een familielid - weinig contact mee) dat we haar niet even gebeld hadden om een kraambezoek af te spreken. Ik heb haar hartelijk uitgelachen . Watbetreft je vriendin van 15 jaar, ik zou haar de ruimte geven. Als haar moeder ernstig ziek is wordt ze geconfronteerd met de mogelijke dood van 1 van de belangrijkste personen in haar leven, Ik kan me voorstellen dat dat mentaal een behoorlijke tol eist. Daarbij heeft ze ook nog eens de (mantel)zorg tussen haar twee banen door en reuma... Als ze al 15 jaar een echte vriendin is, verdiend ze wel wat extra begrip nu denk ik. Gezien haar situatie is de kans groot dat het geen desinteresse van haar kant is, maar dat het mentaal misschien teveel gevraagd is om langs te komen/geconfronteerd te worden met jouw situatie die er een stuk rooskleuriger voorstaat. Of ik zit er compleet naast en ze heeft gewoon echt de tijd/zin niet, dat kan ook. Watbetreft de buuf, ik zou het toch proberen uit te praten, het blijft wel je buurvrouw. Probeer het eerst op te lossen, bot zijn en je rug toekeren kan altijd nog en voelt pas terecht aan als je zelf alle moeite hebt genomen om de situatie uit te praten. En meis, heel eerlijk... ik lees tussen de regels door ook nog wel wat achtergebleven zwangerschapshormonen, Het is 9 maanden op, 9 maanden af en dat is niet alleen fysiek .

Zou je buurvrouw geen cognitieve problemen kunnen hebben? Haar gedrag strookt niet met hoe ze zich vroeger gedroeg zo te horen.

Moeilijk hè? Ik heb zelf 3 stellen waarvan ik dacht goed bevriend te zijn, hele dag uitgenodigd op mijn bruiloft en zo, die nog niet langs zijn geweest voor Dewi, ze worst over 2 weken 3. Ik zit met dezelfde dilemma's, nu bijvoorbeeld of ik ze een kaartje moet sturen voor de nieuwe baby. Mij is de tip gedaan in Dewi's eerste jaar om ze erop aan te spreken, gewoon te bellen en te vragen wat er is. Heb ik niet gedaan, twijfel nog steeds of ik dat toch had moeten doen. Na 3 jaar vind ik dat te laat, maar heb er nog wel last van. Misschien moet jij het niet zover laten komen, iedereen heeft zijn ding om even niet langs te kunnen komen, bij mijn 'vrienden' dacht ik dat we elkaar goed genoeg kenden om dat gewoon te kunnen zeggen, als het even niet lukt om langs te komen om wat voor reden dan ook, zeg het dan. Ik heb het alleen ook niet gevraagd en dat zit ik ook nog mee. Niet echt duidelijke tips voor je dus, maar laat het niet zover komen, misschien hebben ze goede redenen en durven/kunnen ze dat niet vertellen...

Ik heb een vriendin met wie ik een kwaambezoek wilde afspreken. Eerst bij mij omdat ik bevallen was, maar de datum die geprikt was ging niet door, door een kapotte auto. Daarna heeft ze geen nieuwe datum geprikt omdat ze zelf zwanger was en wij een uur er vandaan wonen. Toen ze is bevallen heb ik 3 keer geprobeerd een datum te prikken dat wij op kraambezoek bij haar konden, de eerste twee keer had ze hwt druk en wilde ze het later regelen. De derde keer dat ik het vroeg reageerde ze niet eens. Ik laat het voor wat het is. Niemand is verplicht te komen. Van je vriendin kan ik het overigens goed begrijpen. Die heeft wel andrre dingen aan haar hoofd dan een gaatje vrij maken om een baby te bekijken. Bovendien kan het ook heel zwaar zijn voor haar omdat de dood en een ziekte zo'n contrast zijn met een nieuw leven. Wellicht dat ze daarom even wat afstand houdt. Wat die buurvrouw betreft, tja, mensen van die leeftijd kunnen echt compleet andere logica hebben dan wij jongere mensen. Heeft ze zelf kinderen? Misschien had ze die wel gewild en kan ze er niet overhewn komen? Of misschien een moeizame band met de eigen kinderen, of een heftige gebeurtenis waarbij een kindje overleden is? Of misschien heeft ze gewoon niets met babys of denkt ze dat jij al genoeg babybezoek krijgt. Weet jij veel. Je kan niet in andermans hoofd kijken dus ik zou het laten rusten en me er niet druk om maken. het is geen verplichting