Derde en vierde vlindertje

Een maand geleden was ik helemaal in de wolken met mijn positieve test. Ik moest even wennen aan het idee, en toch best weer bang dat het weer mis kon gaan. Maar na een paar uur, kreeg ik er toch weer zin in, in een zwangerschap. Weer kijken naar alle echo's, wachten op het eerste schopje, benieuwd zijn naar wat het wordt, hoe hij of zij eruit gaat zien, zouden ze op mekaar lijken. En blij voor Elisa, zij werd grote zus, een speelkameraadje erbij.

Toch vond ik mijn zwangerschap maar raar. Ik had bijna geen kwaaltjes. Ik weet wel dat het kan, maar echt 100% goed voelde het toch niet. Af en toe eens wat misselijk, een paar keer echt boven het toilet gehangen, pijnlijke borsten en wat moe. Maar niks vergeleken met de zwangerschap van Elisa. Toen voelde ik me op en top zwanger vanaf de eerste moment. Maar, zegt dan iedereen, iedere zwangerschap is anders, ik was ook nooit misselijk. En je gelooft erin, dat het gewoon goed gaat. misschien is het wel een zwangerschap zonder kwaaltjes, ook al zegt er een heel fijn stemmetje in je achterhoofd dat het niet zo is.

13 februari stond de eerste echo geplang. Op 6w+3d. Beetje kantje boord qua tijd, is er wel iets te zien, maar als er dan een hartje te zien zou zijn, waren we tenminste gerust. Super zenuwachtig bij de gyn. Ondertussen kan ik bijna al de gyn hun gezicht zeggen of het goed of slecht is. Ik zag dus al die verontruste uitdrukking verschijnen op zijn gezicht. Hij begon eerst een heel verhaal over een corpus luteum cyste van 8,5 cm die ik op mijn eierstok heb. Dit is een cyste die ontstaat na de eisprong en kan verder geen kwaad, meestal verdwijt die gewoon na het eerste trimester als de placenta overneemt. Dan heel even, oh ja, hier het vruchtzakje, net 6 weken, zit nog niks in. Maar we kijken volgende week wel of de huurder er is ingetrokken.

Ik voelde natuurlijk de bui al hangen. Weer een week afwachten. Dat je dan over een eigen, weliswaar wat verouderd, echotoestel bezit, is niet echt een voordeel. Ik had me voorgenomen het niet in vroeg stadium bij mezelf te gebruiken, maar uiteindelijk was de verleiding toch te groot.

De dag voor mijn nieuwe afspraak, kon ik met mijn eigen toestel goed zien, dat er nog steeds niks in het vruchtzakje zat. Eigenlijk was ik hier wel blij om, wist ik tenminste wat ik moest verwachten de dag erna.

20 februari, nieuwe echo bij een andere gyn. Zij zag 2 lege vruchtzakjes. 1 van 17mm, vorige keer 22mm en 1 kleiner. Allebei onbewoond. Cyste is nog ongeveer hetzelfde 6x8 cm. Er zit wat bloed klaar achter 1 van de vruchtzakjes, dus het kan ook zijn dat ik 1 van de dagen spontaan begin te bloeden. Voorlopig moet ik dinsdag terug op controle, voor een laatste check. Woensdag is het gynaecologie operatie dag in het ziekenhuis, dus als er dinsdag nog geen actie in zit, kan ik voor woensdag ingepland worden voor een curretage. Aangezien dit de derde keer was dat ik een leeg vruchtzakje heb, kunnen we wel verder onderzoek doen. De gyn zei al dat chromosoomonderzoek erg moeilijk wordt bij het embryo, omdat het eigenlijk bijna niet ontwikkeld is en het niet te zeggen is of ze weefsel van mij of het kindje hebben. Wel wordt ik nagekeken op coagulatiestoornissen.

Maar wat heb ik het er moeilijk mee deze keer. Ik kan op elk moment van de dag beginnen huilen, dus moet even door het dipje heen en dan weer verder. Verder met een nieuwe ronde, het moet toch een keertje goed gaan, niet?

Dag vlinderkindjes, voor altijd in mijn hart!