Wat een verschil

Ik merk de laatste dagen dat ik veel minder stil sta bij deze zwangerschap. Soms vergeet ik zelfs dat ik zwanger ben. Als ik dan weer misselijk wordt of pijn aan mijn borsten heb, denk ik oh ja, ik ben zwanger.

Tijdens de vorige zwangerschap was ik er, zeker in het begin, elk moment van de dag mee bezig. Ik ben er nu ook een stuk nuchterder is. Ik heb een paar dagen wat bruinverlies gehad, en zo begon het met mijn miskraam ook, dus ben wel wat ongerust, maar aan de andere kant ook weer niet, heb wel het gevoel dat het weer goed zit. Maar op dit moment heb ik zoiets van als het mis gaat dan kan ik er toch niets aan doen, dan is het jammer, maar dan proberen we gewoon verder. Vorige keer was ik als de dood dat het mis zou gaan, hoewel ik er toen ook wel een goed gevoel over had.

Maar af en toe duikt er toch ook een twijfel op. Was het niet toch veel te snel om weer te beginnen? Elisa neemt elk moment van mijn vrije tijd in, dus heb helemaal geen tijd om erbij stil te staan dat ik zwanger ben. Kan ik wel genieten van deze zwangerschap omdat het zo snel na elkaar komt? Wat als straks de nieuwe baby er is, dan heb ik ineens geen tijd meer voor Elisa en ze is dan nog zo klein en heeft alle aandacht nodig. Is het dan wel fair tegenover haar en de andere baby? Wat als ik de nieuwe baby niet zo graag zal zien als Elisa, want ik kan me op dit moment niet voorstellen om een ander kind even zo graag te zien als haar. Wat als ik niet genoeg liefde heb voor meedere kinderen.

Maar ik neem aan dat het wel allemaal goed komt op zijn tijd.