Gisteren moest ik op controle na mijn curretage op 4 april. Eigenlijk keek ik er wel naar uit, wou graag weten of alles goes was en hoopte dat hij kon zeggen of er een eitje klaarzat omdat we graag weer opnieuw willen proberen.
Het eitje zit er inderdaad, een joekel van een folikkel links, bijna 4 cm en nog 2 grote folikkels rechts, maar we mogen nog niet proberen om zwanger te raken.
Het onderzoek van het weefsel na de curretage had namelijk aangetoond dat het op een partiële mola zwangerschap wees. Komt blijkbaar voor bij 1 op de 20 000 zwangerschappen. 1 eicel zou dan bevrucht worden door 2 zaadcellen waardoor er teveel genetisch materiaal aanwezig is en het vruchtje nooit kan groeien. Er worden dan rare cellen aangemaakt die in het slechtste geval kunnen gaan rondzwerven in het lichaam en zich nestelen in longen. Een soort van kanker als gevolg van de zwangerschap zeg maar. Nu de kans hierop bij een partiële mola is superklein 2%, bij een complete mols is die 15%.
Nu moet ik elke week mijn hcg laten prikken tot deze 0 is, omdat men anders niet weet of de stijging van de molablaasjes, die ook hcg produceren, komt of van de nieuwe zwangerschap.
Vroeger moest men na een part. mola 6 maanden wachten vooraleer mijn opnieuw zwanger mocht worden, maar gelukkig zijn in 2010 de richtlijnen verandert en het mag nu vanaf hcg 0 is.
Zo frustrerend, dacht eindelijk de miskraam en de curretage een plekje te hebben gegeven en we waren klaar om het opnieuw te proberen, komt dit er weer bij. Net of het een ketting is waarvan je wil losraken maar het trekt je steeds weer dichterbij. Dus we kunnen het hoofdstuk nog steeds niet afsluiten en willen zo graag verder.
En dan dat ei, zit helemaal mooi gebruiksklaar en het mag niet, de verleiding is zo groot.
reacties (0)