Huilbuien

Van gisterenavond heb ik het zéér zwaar te pakken. Een huilbui is begonnen en zelfs vandaag loopt het gewoon verder.

Ben zo ongelukkig met het niet gaan werken, geen sociaal contact, niet begrepen worden in mijn gevoelens (hormonen). Ik sta gewoon op ontploffen. Zou zo graag het huis uitgaan, maar voor andere gezinsleden voelt het aan alsof ik vlucht voor hen, maar dit is niet zo. Ik hou me dus in, blijf dan maar thuis.

Heb de beslissing voor mezelf genomen. Maandag ga ik opnieuw aanvragen voor te gaan werken, al is het halftijds. Al heb ik pijn, of al moet ik aan de deur gaan smeken, maar ik wil hier niet langer opgesloten zitten tussen die vier muren.

Deze zwangerschap is echt voor mij lichamelijk maar ook emotioneel zwaar aan het worden. Ik hoop dat het gaat beteren. Hoop dat ik de volgende weken gemakkelijker doormaak dan deze week.

Hormonen??? zeggen ze dan, 'geloof er niks van'

Ja sorry ben op deze moment zo kwaad, dat ik het even kwijt moet. Enkel jammer dat ik zoals nu geen stem terug hoor.