Bevallingsverhaal

Zoo, kleine slaapt lekker en ik verveelde me dus dacht ik ga maar is een keer een blog schrijven.. nu na 2 maanden mijn bevallingsverhaal :D.

Dit was me 1e zwangerschap dus wist helemaal niet wat ik kon verwachten maargoed.. ik had net een week zwangerschaps verlof.. en die week was ik 35 weken.. donderdag 24 Januari was ik in een goedde bui en bedacht om maar eens een lekkere cake te maken en versieren.. maar ondertussen kreeg ik ineens heel last van me rug (onderrug) van die steken.. maar goed, ik dacht hoort allemaal bij de zwangerschap. rond een uur of 5 s'avonds kwam me vriend thuis van 't werken en zei tegen hem dat ik al de hele dag van die zeurderige pijn had.. hij dacht ook hoort er bij, je bent nog maar 35 weken.

S'avonds kon ik maar niet in slaap komen had zo'n last van me rug.. in bad gezeten op en neer gelopen niks hielp meer.. maar het was een pijn die ik nog wel kon houden.. dus had ik de hele nacht opgezeten in de hoop dat 't vanzelf over ging.. maar de pijn kwam en ging kwam en ging.. ik dacht dat ik teveel had gedaan.. dus kwam nog steeds niet in me hoofd op dit zijn weeën die ochtend was 't nog niet over en ik verloor een propje bloed en had heldere plas.. ik dacht hmm misschien  wat vruchtwater.. ik het ziekenhuis gebeld want was daar ondertussen onder behandeling omdat ik een week van te voren daar heb gelegen met weeënremmers.

Ze zeide tegen mij kom maar voor de zekerheid even langs kijken of je al wat vruchtwater verliest.Nou.. me vriend en ik gingen om 11 uur naar 't ziekenhuis om even te controleren.. ze ging kijken of 't vruchtwater was doormiddel van testjes, maar nee dat was 't niet. me vriend wilde alweer onze jassen pakken en stond al op. toen zei de vrouw we gaan wel even toucheren.. ik lig daar op die stoel.. zegt ze ineens we hebben slecht nieuws! ik dacht NEE!? wat is er.. zegt de vrouw we houden je hier je zit al op 6 cm ontsluiting! Ik schrok natuurlijk enorm.. want zo'n hele erge last had ik ook weer niet.. ik was er totaal niet op voorbereid.. maar goed.. we bleven in 't ziekenhuis, me vriend belde me moeder op om te vertellen dat ze maar hierheen moest komen want het was zover.. om 5 uur s'avonds kwam me moeder aan in 't ziekenhuis, ik had nog steeds gewoon dezelfde pijn als de hele dag en nacht, gewoon uit te houden dus.. was nog rond aan 't lopen lachen etc.. de mensen daar keken er echt van op, dat ik nog vrolijk rond aan 't huppelen was. om 5 uur kwamen ze weer even kijken hoeveel ontsluiting ik had en zat al op 8cm!! maar had nog steeds niet echt last meer zeurderige pijn aan me rug. Ze besloten toen maar om me vruchtwater te breken want die was nog steeds niet gebroken en de baby zou toch komen! en ja hoor toen begon de pijn! maar ik had alleen maar die ellendige rugweeën!! ruggeprik mocht ik niet meer daar was 't al te laat voor.. dus heb ik 't maar zo moeten doen. ik wist natuurlijk niet wat ik kon verwachten en was er al helemaal niet op voorbereid was namelijk nog maar 35 weken.. had geen spullen bij niks! om 19.00 zeide ze dat ik nu echt kon gaan persen. zo gezegd zo gedaan begon ik toen met persen! 25 januari 2013 om 19.14 is mijn kleine Djayvano geboren met een gewicht van 2400 gram. 19.16 kwam meteen de moederkoek na. Ik mocht de kleine heel even vasthouden. en is toen weggebracht naar de coveuse afdeling. Ik werd gehecht omdat de kleine een 'sterrekijker' was en bleef (haken). Ik was blij dat alles achter de rug was want ik was doodop! hele nacht niet geslapen en de volgende dag ga je bevallen.. maar goed heb nu een supermooie zoon en daar ben ik trots op! de kleine heft nog een week in 't ziekenhuis gelegen en kon daarna lekker mee naar huis!

Liefs! xx