Bevallingsverhaal

k ben geprimed.  Dit houd in dat ze om de 4 uur een tablet vaginaal inbrengen om zo je baarmoedermond rijp te maken zodat hij kan openen. 

Heb 8 uur de eerste tablet gehad zaterdag. Had toen 1 cm ontsluiting en baarmoedermond was ook nog maar 1 cm dik.
Dus dat was al 1.5 cm minder als woensdag. Half 1 weer gekeken.  Niets veranderd, al leek de baarmoedermond iets weker te zijn.
Dus heeft ze me gestript..  (pfff das wel mega pijnlijk...) daarna begonnen de weeën, maar geen regelmaat.
Dus zijn we naar beneden gegaan in het ziekenhuis. Wat wezen eten en drinken. Om 5 uur kwam ze weer.
Weer gekeken. Helemaal niets veranderd. Wel een goeie 1 cm ontsluiting. (Klein beetje meer dan eerder.  Pfff) 
Helemaal ingesteld op pijnstillers en slaap tablet en mijn vriend zou naar huis. Kwart over 7 moest ik na de wc.. Stond op en ik plasde zo van me af, dacht ik...
Bleef alleen maar komen en komen. Ik op de wc boel uit. Mijn vriend op de bel gedrukt dat mijn vliezen waren gebroken..
Wat een opluchting was dat zeg.  Weeën waren weggezakt en ik voelde me heel goed eigenlijk. Ze controleren dan niet te snel ivm infectie gevaar...
Dus rond half 10 kwam ze kijken of ik ontsluiting had. 4 cm. Dus dat ging heel snel. 
De weeën sterker geworden, maar helaas heel onregelmatig. En ze begonnen steeds meer in mijn rug te komen waar ik niets aan en mee kon doen... 
12 uur kwam ze weer controleren, nieuwe verloskundige,  5 cm ontsluiting. Dus dat schoot gewoon niet heel erg hard op.. en de pijn werd wel erger ook al was die nog wel weg te ademen en puffen. 

Maar omdat ik zover was wouden ze een centrale lijn aan brengen, wat inhield dat ik niet meer van bed mocht. (Lijntje op B haar hoofd voor haar hartslag) en hebben ze daarna ook een lijn aangebracht om bij mij de weeën te kunnen registreren. 
Rond half 2 waren de rug weeën zo sterk dat ik steeds meer moeite kreeg met het opvangen en toch besloten pijn stilling te vragen, morfine pomp... 2 infusen gekregen en drukken maar.. (nee viel mee ik drukte eigenlijk veel te weinig) 
Verloskundige en verpleegkundige kwamen op een geven moment wel heel veel binnen lopen en ik zag dat B haar hartslag heel erg aan het dalen was elke keer als ik een wee kreeg. Dus logische, ik vragen hoe of wat dat in hield. Ja zei ze, daar hoef je je geen zorgen om te maken, wij houden dat wel in de gaten.  
Juist ja, daar heb ik toch niets aan.. Uiteindelijk gynaecoloog in opleiding erbij en die belde de dienstdoende arts al wakker dat ie rekening moest gaan houden met een spoedkeizersnede. En nog werd ons niet echt wat verteld. Wij hadden echt zoiets van wat moeten wij hiermee...
Was echt een Hel... uiteindelijk weeën remmers gekregen. En toen ging ze het beter doen. 
Toen wij alleen waren hebben we eerst samen zitten huilen. Hoe kan dat? Wat is er allemaal zojuist gebeurt?
En mijn vriend had alles nog beter mee gekregen dan mij. Daarna wouden ze langzaam de weeën weer op gang laten komen als zij het een uur goed gedaan had. Deze kwamen alleen uit zich zelf alweer op gang.  Alleen niet snel genoeg.. dus dat aankijken. Om half 3 had ik helaas nog steeds maar 5 cm.
Dus voor mij schoot dat helemaal niets op. En weer kwam de rug weeën overal doorheen en die kreeg ik niet meer opgevangen.
Om half 5 dacht ik echt gek te worden. Ik bellen. Want ik kreeg heel erg het gevoel te moeten poepen.
Ik wist dat ik niet mocht meedrukken maar dat deed mijn lichaam onbewust.  Hun kijken binnen 2 uur van 5 naar 8 cm.
Hehe eindelijk beweging. Maar de pijn was gewoon niet meer uit te houden.
Ik kan het me zelfs niet eens meer allemaal herinneringen kaar de verloskundige, verpleegkundige en mijn vriend hebben toen besloten dat ik een ruggenprik moest krijgen zodat ik weer rustig werd want die pijn in de rug werd zo heftig dat ik bijna hysterisch werd (dat weet ik dan nog weer wel) ruggenprik moest der in. 
Ik kon bijna niet rechtop of stil zitten die pijn was zo erg in de rug dat ik ook bijna niets anders kon dan dat voelen.
Ruggenprik verdoving heb ik uiteindelijk zelfs bijna niet meer gevoeld. Deze is om 5 uur gezet.
Daarna kon ik echt even ademhalen, inwerken duurde ongeveer 20/30 minuten. Heel fijn.
Alleen kwart voor 6 kwam er weer een rug wee... die bleef aanhouden en de buik weeën kwamen af en aan ook. Door de ruggenprik heen. 
Alleen gaf het stomme ctg scherm niets meer aan. Bleek de lijn eruit te zijn gegaan een half uurtje na de ruggenprik. Geen idee hoe....
Ik werd helemaal gek. Heb me suf lopen puffen en ademen. Mijn vriend maar vertellen wat ik moest doen. Inademen en uitademen...
Zelfs kreeg ik dat niet altijd voor elkaar. En die drang om te poepen kwam ook weer heel fel..
zegt die verpleegkundige, ik kan aan je zien wanneer je echt persdrang hebt. En je mag niet persen. 
Ja das makkelijker gezegt als gedaan. Ik boos op haar. Hoewel ze me super geholpen had, heel vreemd hoe je je gedraagt dan.
Uiteindelijk toch net voor de overdracht verloskundige weer geroepen. Volledige ontsluiting. Alleen was het hoofdje nog te ver weg.
Rond half 7 was dit. Mocht wel gaan mee drukken bij elke wee die ik kreeg. Dat gaan doen.
Uiteindelijk na de overdacht zitten wachten op de verloskundige.  Die zou meteen komen. Ik mee blijven drukken.
Terwijl ik nog steeds, door de ruggenprik weinig gevoel had in mijn benen. Was net of ze sliepen. 
Toen ze er uiteindelijk was had ik der al genoeg naar beneden gedrukt om te mogen persen. Wat wel heel goed ging uiteindelijk.
Elke keer persen schoot ze een stuk na voren. En na 11 minuten persen was ze er al.
Daarna nog 22 minuten op de placenta gewacht en meteen zat mw al goed en gulzig te drinken. Waardoor de placenta ook mooi los liet.

Heb me vanaf dat mijn vliezen braken heel misselijk gevoeld. En heb ook een heleboel overgegeven. Het bleef maar komen.  Heb 1.5 liter vocht gekregen ook om uitdroging tegen te gaan daarom.  
Het was het echt waard. Maar vond de bevalling al met al heel zwaar. Voornamelijk door de rug weeën. 

Momenteel kan ik nog steeds heel goed merken aan mijn stuit dat ik best lang heb mogen mee persen. Die doet ook nog steeds heel veel pijn. Net als de rest van mijn lichaam. Maar genieten, dat doen we zeker.