Wachten...

Afgelopen woensdag was het precies 4 weken terug dat ik met primolut pillen mijn menstruatie heb gehad (niet een echte maar toch...ik was er blij mee!). En ook al had ik er niet echt op gerekend dat ik deze week vanzelf een menstruatie zou krijgen, ik hoopte er stiekem toch op. Elke keer als ik naar de wc ga let ik extra op en als ik een raar steekje ofzo voel hoop ik dat er wat aankomt...maar niets. Ik ben ruim 5 kg afgevallen maar ik blijf al de hele week op het zelfde gewicht hangen dus ik word er moe van dat dieten, maar ik moet volhouden. Erg irritant want elke keer als ik toch wat lekkers eet al is het maar een hapje voel ik me rot want in mijn hoofd zegt dan dat duiveltje: zo word je natuurlijk nooit zwanger!
Ik heb vanaf begin januari ovulatie testen gedaan maar die zijn afwisselend van licht tot donkerder roze en ik las gisteren dat ze helemaal geen zin hebben bij pco want ik maak standaard te veel LH Hormoon aan, dat verklaart de vreemde uitslag elke dag. Ik ben er dus maar mee gestopt. Kost handen vol geld en als het dan toch niet werkt! En de tijd gaat zo traag...... Eind maart mag ik met een nieuwe primolut kuur beginnen als ik niet vanzelf een cyclus heb maar ik heb er nog geen vertrouwen in dat t vanzelf komt.
Net kreeg ik een sms van mijn vriend dat er weer iemand in onze vrienden kring zwanger is... ik gun het haar wel, echt waar, maar ik wil het zelf ook zo graag.
Ik was van de week weer op kraamvisite en toen ik dat hummeltje in mijn armen hield had ik echt zo'n sterk gevoel dat ik dat ook wilde dat ik er helemaal verdrietig van werd.