Mijn verhaal

hallo allemaal,

ik dacht laat ik nu maar es even mijn verhaal doen.

in 2001 ben ik gestopt met de pil, na ongeveer een jaar ben ik samen met mijn vriend (nu inmiddels mijn man) naar de huisarts gegaan om te kijken of er met ons niks aan de hand was.
na heel wat onderzoekjes bleek dat mijn man slecht zaad had.
we zijn toen in het ziekenhuis terecht gekomen en hebben toen een iui behandeling gehad, na 12 keer was ik eindelijk zwanger in 2004. in 2005 is onze zoon geboren 10 pond en super gezond!!
helaas kreeg ik na de geboorte een hele zware depressie, die 2 jaar heeft geduurt. maar nu na bijna 5 jaar zijn we dan toch weer zover om voor een broertje of zusje te gaan.
in januari zijn we dan ook weer begonnen met iui na de 2 behandeling in maart was ik zwanger!!! jippie, alleen na 7 weken kreeg ik een miskraam.
Het was moederdag en ik voelde me gewoon goed. niks aan de hand geen buikpijn niks van dat, ik had visite van mijn broer met zijn gezin, (mijn broer en zijn vrouw wisten wel dat ik zwanger was allen zijn kinderen niet)
ze waren erg vroeg, dus ik zei ik ga snel ff douchen kom zo weer beneden. ik ging naar boven, nog even naar de wc......Bloed! was gelijk in paniek alleen kon niks zeggen dus ging toch maar douchen. daarna gelijk ziekenhuis gebelt en ik mocht gelukkig gelijk komen, er was niks meer te zien op de echo baarmoeder was helemaal leeg. later thuis lag er in mijn onderbroek het vruchtje. dat was echt het einde van mijn zwangerschap. nu wachten op menstruatie en dan kunnen we weer verder met een nieuwe poging iui.
groetjes nessa

359 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • miekr

    had wel al gelezen dat je een MK had gehad nu alleen even je verhaal gelezen. Vreselijk ook dat je na de 1e bevalling zo'n zware depressie heb gekregen, en dan ben je er weer aan toe en dan krijg je een MK. En dan kunnen jullie ook alleen zwanger worden via iui. Meid ik hoop dat de volgende poging lukt. Heel veel succes en hopelijk blijven we elkaar in de nu nog komende weken/ maanden spreken.

  • cheyenne26

    Goh, wat een verhaal, valt niet mee........En zoals moederkeswens al zei: ' vooral erover praten helpt '. Helaas heeft de omgeving er niet altijd begrip voor. Heel veel succes! En natuurlijk op naar de volgende ronde (het liefst met z'n allen op de fiets, hihi).

  • Moederkeswens

    hey, dat moet een hele klap geweest zijn, zeker omdat het niet vanzelf gaat.. Ik begrijp je wel, neem echt tijd om dit te verwerken en een plaats te geven. Praat erover als je wil en hou je tranen niet in! Heb zelf ook een miskraam achter de rug (april 2010) en ik wil en kan mijn verdriet niet verbergen. Wenen is echt eens nodig.. Ik wens je heel veel sterkte meid!