Voorbij...

Gisteren begon ik tegen de avond opeens helder rood bloed te verliezen.
Verder niet echt klachten maar natuurlijk heel erg bezorgd.
Vanmorgen toen ik op stond was het maandverband helemaal schoon, maar binnen een uur begon het weer samen met een zeurend gevoel in mijn buik.
Rond 12 uur hadden we een afspraak bij de verloskundige voor een intake gesprek.
Ik denk dat ik krap 2 minuten binnen was en barste in tranen uit.
Ze was erg begripvol en heeft meteen het ziekenhuis gebeld dat ik een echo moest hebben.
We hebben wel gewoon het gesprek afgemaakt en alle gegevens ingevuld.
We moesten toch een beetje proberen om positief te denken.

Om half 3 moesten we in het ziekenhuis zijn.
Ik had er zelf een heel slecht gevoel over, het bloeden werdt erger en het voelde gewoon niet goed.
Toen we daar kwamen waren we gelukkig meteen aan de beurt.
Mijn eigen gyn was er niet en deze vond ik echt niet aardig.
Hij stelde een paar vragen en toen mocht ik op de stoel.
Hij ging kijken met dat echo ding en zei: nou er zit niks hoor, dus het is niet goed.
Nou ik had me er echt wel op voorbereid maar dit kwam er wel heel bot uit.
Na nog wat rond te hebben gekeken en wat van die rare opmerkingen stond het dus vast: een miskraam.
Het vruchtje was nog wel te zien alleen niet meer in mijn baarmoeder.
Het zat al vlak bij mijn baarmoedermond dus hij verwachtte dat ik het snel kwijt zou raken.
Volgens de gyn is het rond de 5 en een halve week al mis gegaan, als hij zag hoe groot het vruchtje was.
Ik moest meteen even bloed laten prikken om te kijken hoe het met het hormoon in mijn bloed zit.
Ik heb de 12de al een afspraak met mijn eigen gyn staan dus dan hoor ik wat de uitslag is.
Nu is het dus afwachten wanneer ik het echt ga verliezen....

Ik voel me leeg, verdrietig, boos tja noem het maar op en zo voel ik me...
Sorry als ik komende tijd niet reageer op jullie blogs en vragen maar het lukt me gewoon even niet.
Bedankt voor al jullie lieve woorden.