Verwerken gaat niet zoals ik wil.
28 april de meest triesde dag uit me leven.
Ons kindje werd geboren met 15 weken zwangerschap.
Het voelde zo raar het achter te laten daar omdat het gecremeerd word in het olvg,
Ergens mooi omdat onze icsi behandelingen ook daar zijn.
We zouden bericht krijgen wanneer de crematie geweest is.
Nu bijna 2 weken later nog geen bericht.
Slaoen ging de 1e 4 dagen niet daarna heb ik slaappillen gekregen, zondag was de laatste
En helaas slaap ik nog steeds heel slecht.
Gister onze 1e controle in het zkh, ik had gehoopt op miss enige uitslag zodat ik iets tastbaars heb.
Bijvoorbeeld het geslacht van ons kindje.
Dat is iets wat ik zo graag wil weten, ik wil niet meer praten over de baby
Ik wil dit kindje bij naam noemen, de naam die je had gekregen als je in oktober ter wereld kwam.
Ik wil een gedenkplekje maar met jou naam.
We willen thuis een monumentje maken maar met jou naam.
Ik kan gewoon niet rusten.
Het zkh gaf aan dat het nog wel 3 maanden kan duren.
Ik vind dit echt bijzonder lang.
Verder stelde het gesprek niks voor, de vraag of ik nog bloed en hoe het gaat en hoe nu verder.
Ik kan ook gewoon zo niet verdrietig zijn, ik ben zo bang om dit verdriet toe te laten, omdat het gewoon teveel pijn doet.
Hopelijk komt alles waar ik op hoop snel en kan ik dit een plekje geven.
reacties (0)