Het is erop of eronder voor mijn baby in de buik
Nadat ik al een aantal keren bij de verloskundige was geweest mocht ik eindelijk naar het ziekenhuis.
Ik had namelijk al 7 dagen de baby niet meer in mijn buik gevoeld. De verloskundigen controleerde elke
keer zijn hartje wat goed was/is. En ze zeiden dat het tussen mijn oren zat waarschijnlijk.
Afgelopen vrijdag ging ik met mijn moeder naar het ziekenhuis toe (omdat ik alleenstaad ben). We gingen er
zelf ook vanuit dat alles goed was en dat er gewoon een extra controle zou zijn met een echo.
Maar toen werden we naar binnen geroepen en de arts en zijn assistent schrokken erg toen zij hoorde dat ik
mijn kleine zolang niet had gevoeld. Helaas was vrijdag geen goed echo appratuur aanwezig en alleen een simpel
apparaat. En toen ze die op mijn buik zetten werd het angstig stil je kon een spelt horen vallen. Mijn hart ging harder kloppen.
De angst gierde door mijn lichaam. En toen kwamen de harde woorden van de arts. Er is een bloeding geweest. En wat hij
kon zien komt dat van de baby vandaan. De bloeding is er blijven zitten en is in een soort vlies op mijn plasenta en vliesen gaan liggen.
Gelukkig klopt het hartje nog steeds goed van de baby erg krachtig. Maar de arts kon verder niets zeggen hoe erg het is voor de baby en
hoe hij eraan toe is. De arts heeft het hele ziekenhuis gebeld om toch te kijken of hij echo appartuur beschikbaar kon krijgen maar helaas.
Zelf heeft hij dit zelden gezien en als het voor kwam redde het kindje vaak niet. Ook maakte de arts zich ongerust om mijn gezondheid.
Want als het bloed van mijn kindje en mij zich heeft gemengt is dat ook slecht voor mijn gezondheid ivm twee verschillende bloedgroepen.
Dus er is gelijk een bloed onderzoek geweest.
Nu zei hij vrijdag tegen mij dat ik a.s. dinsdag om 12.30 uur terug moet komen voor een uitgebreid onderzoek door twee specilialisten op dit gebied
en krijg ik ook uitslag van mijn bloed.
Nu is het zondag en moet nog twee dagen wachten en die zijn slopend. Met nare dromen slecht slapen en veel angsten om mijn kleine wondertje.
Ik ben dinsdag 25 weken zwanger en hoop dat de conditie van mijn baby goed is zodat ze ervoor kunnen vechten. En als het ziekenhuis in Hoorn
hiervoor de grens te laag vindt om de baby te halen dan ga ik elk ziekenhuis in Nederland bellen of zij hem een kans willen geven!
En mijn eigen gezondheid maakt mij niet zoveel uit.
Natuurlijk heb ik diezelfde dag de vader van de baby ingelicht telefonisch. Hij zou terugbellen maar helaas heb ik niets meer van hem gehoord. En dat vindt
ik erg voor de baby. Gelukkig heb ik steun van familie en vrienden en collega's. Maar ik heb geen partner waar ik dit mee kan delen en als het misgaat hoe moet ik dan
verder....Ik hoop dat mijn wondertje genoeg wilskracht al heeft om te leven!
reacties (0)