Gek!
Gek! Wordt ik van mezelf.....
Ok, afgelopen week was raar.. Na wat steekjes in mn lies, een soort van trekkend gevoel/spierpijn in mn onderbuik, het 'smorgens wakker worden met een lichtelijk misselijk gevoel, extreme vermoeidheid, zere borsten.... Besloot ik woensdag -veel te vroeg natuurlijk, 4 dagen voor NOD, en dan nog niet eens met ochtendurine maar 'smiddags- een testje te wagen. Negatief. Tja dat was te verwachten.
Maar... Gek! Toen ik de volgende dag die test weer tegenkwam in mn nachtkastje -ik had m dus niet weggegooid-, was ie positief! Heel licht.. maar wel een roze streepje en dus positief!
Ik weet ook wel dat de uitslag dan niet meer geldig is, maar toch.. ik heb dit nog nooit meegemaakt, negatieve testen zijn altijd negatief gebleven. Meteen dus naar de winkel om nieuwe testen. En die ook meteen gedaan. Weer niet met ochtendurine dus. Negatief. Hoewel?? Na me scheel getuurd te hebben op die test... staat daar niet toch iets? Maar ik zal het me wel verbeelden.. en als er al iets staat is het zeker niet duidelijker dan die test van woensdag.
Ik besluit met mijn laatste test te wachten tot maandag. De kwaaltjes lijken erger te worden en ik geniet ervan... steeds een stukje dichterbij de bevestiging dat ik tóch zwanger ben!
En dan zondag... Ik wordt wakker en ren meteen naar de wc. Nog niks, gelukkig!
Maar een paar uur later begint het toch.... Ik ben ongesteld :( Niet zwanger dus! Hoe kan dat nou? Die rare test van woensdag... Die kwaaltjes.... Wat zit een vrouwenlichaam toch raar in elkaar!!
Menstruatie is heel weinig. Kan het met inlegkruisjes af. Ook vandaag, terwijl meestal de tweede dag de heftigste is. Ik heb nog steeds last van mijn borsten, werd ook vanochtend weer wakker met een lichtelijk misselijk gevoel...
Toen ik mijn zoon naar school bracht, en daarna mijn dochter naar de peuterspeelzaal voelde ik tranen prikken... Ik wil mn kinderen helemaal niet wegbrengen! Ik kon me inhouden.. maar blijkbaar voelde dochter het aan en begint te huilen: "mama niet weggaan".... Terwijl ze al een jaar naar de peuters gaat en nooit gehuild heeft, altijd met plezier daar naartoe ging en mij niet nodig leek te hebben.
Heb haar maar snel aan de juf gegeven om samen te gaan zwaaien: "mama moet nog poetsen en boodschapjes doen lieverd, ga jij maar lekker spelen met je vriendjes" Toen ik van het plein afliep kon ik ze niet meer tegenhouden.. tranen. Waarom? Waarom ben ik zo emo?
In een leeg huis thuiskomen is helemaal niet leuk. Hoewel er genoeg te doen is... er is genoeg blijven liggen dit weekend, ik MOET deze week verder aan de verlovingsringen voor mij zwager en schoonzusje, zat afleiding dus, nog zoveel te doen. Maar ik kan niet beginnen..
Zet alles nog eens op een rijtje.... Krijg stille -valse- hoop... zou het alleen een spotting zijn? Misschien toch stiekem zwanger? Ik kan niet meer wachten en doe de test.... Negatief.
Ik maak mezelf helemaal gek, kan het niet meer loslaten..... Ben ontzettend verdrietig. Dit wil ik helemaal niet, ik wil gewoon door.. door met mn leven. Niet dit alles laten beheersen! Maar mn hoofd werkt niet mee.
reacties (0)