Samengesteld gezin

Hallo iedereen,

Ik wil graag schrijven over mijn samengestelde gezin.

Twee jongens, ze komen en gaan. In tegenstelling tot mijn kinderen zijn ze er 1 week wel en 1 week niet.
En als moeder andere prioriteiten heeft dan wil ze de kinderen weer bij ons onder dak hebben.
Voor mij als moeder een onnatuurlijke situatie. Ik mis mijn kinderen als ze weg zijn, maar we zijn allemaal verschillend.

De jongens zijn dol op hun vader en ze voelen zich fijn bij ons thuis.
Onze kinderen gaan leuk met elkaar om. Er is geen klagen.
Onze kinderen hebben individueel ook wat uitdagingen maar het valt wonderwel goed ineen.

Waar zit het knelpunt?
Het knelpunt zit bij mij.

1 jaar was het alleen hij en ik. Een lat relatie met de kinderen nog buiten beschouwing
1 jaar was het hij ik en onze kinderen. Een lat relatie waarbij we ook tijd doorbrachten met de kinderen en het laatste half jaar waar we het met de kinderen over samenwonen hadden.
Ongeveer aan het einde van dat jaar hadden we een koopwoning gevonden met 6 slaapkamers. Voor ons perfect.

Een nieuwe start.
Ik las me in, hoe werkt een samengesteld gezin, do's en dont's, wat kan ik verwachten?
Ik leerde al veel dat ik niet teveel moest verwachten.

Maar waar ik geen rekening mee had gehouden wat het met mezelf zou doen. Ik concentreerde me op de gevolgen voor de kinderen en partner.

Ik weet nl. Helemaal niet hoe ik stiefmoeder moet zijn. Waar ik me wel en niet mee bemoei.
De gevoelens dat ik er soms geen zin in heb om de aandacht te geven die ze verdienen omdat ik moe ben en mijn moederinstinct niet werkt bij de stiefkinderen.
Ik vind ze aardig, lief, vervelend, brutaal, grappig, wild. Eigenlijk vind ik alles van ze wat ik ook van mijn kinderen vind alleen mist het in mijn gevoel (nog) de x factor.
Het komt bij mij het dichtst in de buurt van een tante met neefjes gevoel.

Zoals ik eerder heb geschreven heb ik ass. Ik hou niet van lichamelijk contact met uitzodnering van mijn kinderen en a
Partner. Met andere familieleden of mijn stiefkinderen voelt dat onbehaaglijk. Toch als ze toenadering zoeken laat ik het toe.
Ik wil ze warmte geven als ze erom vragen.
Ze gebruiken veel hardere en brutalere taal. Dat komt hard bij me binnen. Maar als stiefmoeder kan ik daarin lastig mijn rol bepalen.
Maar het ergste van het stiefmoeder zijn vind ik de veranderingen in huis en dat had ik niet voorzien. Ik moet iedere week twee dagen wennen/bijkomen van de neiuwe gezinssamenstelling. Maandag en dinsdag waren mijn lievelingsdagen van de week.
Deze dagen staan nu in het teken van aanpassen. Zowel als ze komen en weer weg zijn.
Ik kan mijn draai maar moeilijk vinden. We hopen dat ik aan dit ritme kan gaan wennen zodat ik niet het gevoel heb dat ik in een draaikolk woon.
Dat wennen aan de nieuwe situatie elke week is een lastig uit te leggen gevoel maar het komt in de buurt van spanning met onbehagen. Alsof er iets niet klopt.
Echt ass gerelateerd. Het is een situatie die ik wil en wens. Ik ben dol op iedereen maar mijn hersens kunnen het niet bijbenen.

En iets wat ik jammer vind is dat we twee gezknnen in 1 huis zijn. Daar had ik wel het een en ander over gelezen.
Bij ons gaat het goed. We doen elk nog onze eigen gewoonten met de kinderen en er is ook al wat overlap.
Het is dus rustig en fijn voor de kinderen.
Voor mij persoonlijk mis ik het plaatje dat ik altijd voor ogen had en nu zie ik een man die zon leuke vader is maar niet sámen met mij in de traditionele vorm.
Ik kan hier best mee leven, het is de realiteit en ik heb wel een fijne relatie en 3 bio kinderen en 2 stiefkinderen en iedereen is gezond.
En misschien kunnen we het wel samen worden, ouders, als een kindje van ons 2 gaat lukken.
Dan hebben we in 1 huis 3 vormen van gezinsleven wat zich mengt in 1 soepje waar zo nu en dan de kerngezinnen ook tijd in oorspronkelijke vorm doorbrengt. Dat kan naast elkaar bestaan.

Ik moest dit even kwijt. En ik druk maar op opslaan. Ik heb hier nog maar weinig gelezen over samengestelde gezinnen maar ik weet wel dat ze bestaan en dat het verrijking en probleempjes geeft wat voor iedereen weer anders is

1241 x gelezen, 4

In Overig

reacties (0)


  • Mommyx3

    Het lijkt me ook best lastig hoor! Een samengesteld gezin. Voor mij niet bekend maar ik volgde een serie op Netflix over een samengesteld gezin en toen kwamen problemen/situaties aan bod waar je nooit aan zult denken behalve als je in die situatie zit. Ik denk dat je wat meer tijd voor je zelf en samen met zijn tweeen moet nemen. En ik vind het lief van je dat je toch je best doet voor die twee jongens ook al is het gevoel niet zoals bij je eigen kids. 🤗

  • Flamingobaby

    Ik heb dan geen ASS, maar herken me wel in veel van je blog.

    Ik heb 2 stiefdochters die eens in de 14dagen het weekend bij ons zijn en de vakanties opgesplitst..

    Ik herken me erg wat je zegt dat je moeder instinct niet werkt bij hun als je bv te moe bent.

    Ik vind het ook lastig, vooral omdat ik nu zelf een kindje heb en er voor moet waken dat ik ze niet achter stel. Dit gebeurt tot dusver niet, maar het komt niet natuurlijk, ik ben er heel bewust mee bezig hoe ik hen behandel.

    Wat ik ook erg lastig vind is de invloed van hun moeder. Doordat ze daar zo veel meer zijn, heeft haar karakter en opvoed techniek een grote invloed op hoe de kinderen zijn, ik vind het lastig om dat in huis te hebben. De oudste lijkt zowel in gedrag als uiterlijk erg veel op haar moeder, en soms voelt het bijna alsof de ex-vrouw van mijn vriend in huis is.

    Wij zijn vrij streng en consequent als het op onze regels aankomt, doordat dat bij hun moeder niet zo is, is het altijd weer even wennen voor zowel de kinderen als voor ons.

    Ik kom zelf uit een samengesteld gezin, dus dacht dat ik het wel doorhad, maar het is best pittig soms. Andere momenten geniet ik ontzettend van ons gezin. Ik zou ook niet anders meer willen..